2012; Σκιαχτήκαμε!

Λένε ότι σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγιας το 2012 έρχεται η συντέλεια του κόσμου-ταινίες, βιβλία, μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα κάποιοι είπαν να κάνουν και λίγες μπίζνες. Πολύ αγαπημένο θέμα η συντέλεια, από τα βιβλικά χρόνια μας αρέσει αυτή η αόρατη απειλή που μας κάνει να νιώθουμε πάντοτε λιγάκι άσχημα, το τέλος μας εξιτάρει και μας ηδονίζει αρκετά τελικά. Και τί μ΄ αυτό αν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου δηλαδή; Σάμπως θα μείνει και κανείς για να καταλάβει τη διαφορά; Για να μην πω ότι για μερικούς μερικούς την κάνω τη θυσία ευχαρίστως- κι ας εκλείψουμε όλοι μαζί. Ακόμα δεν καταλάβαμε πως ζούμε μέχρι να πεθάνουμε και ότι είτε αυτό γίνει μαζικά, είτε ατομικά, το ένα και το αυτό. Ποιός ο λόγος να μας τρομάζουν οι Μάγιας, τα μάγια και η Μάγια η μέλισσα; Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, ας το πάρουμε κι αλλιώς. Θα σταματήσω να ψάχνω για πρόσληψη όταν θα έρθει η συντέλεια. Δεν θα χρωστάω πια τη δόση του σπιτιού όταν θα έρθει η συντέλεια. Δεν θα περπατάω ανάμεσα σε βουνά σκουπιδιών όποτε μας πιάνει η απεργία, δεν θα βρίζομαι με τους ταξιτζίδες -αμάν, λες να σωθούν τέτοιοι που είναι; Δεν θα πληρώνω ένα ευρώ στο μετρό κάθε πρωί. Δεν θα λέω ναι όταν εννοώ όχι. Δεν θα σκέφτομαι πού να πάω διακοπές και μετά ξύπνησα, γιατί δεν θα υπάρχει προορισμός. Από το κέντρο της Αθήνας, προς ικανοποίηση πολλών, δεν θ’ απομείνει όρθιο τίποτα. Και θα μου φύγει και το άγχος αν θα πάρουμε τελικά εμείς σύνταξη στα γεράματα, διότι απλώς γεράματα δεν θα υπάρξουν. Κι μου λέτε να τρομάξω; Σκιάχτηκα!  Ξ.Π.