Αντικρύζοντας γλυπτό του Κανόβα ο ποιητής Φλωμπέρ έγραψε:«Δεν κοίταξα τίποτε άλλο στην υπόλοιπη αίθουσα. Επέστρεψα πολλές φορές και, την τελευταία, φίλησα την μασχάλη της ημιλιπόθυμης γυναίκας, που στρέφει προς τον Έρωτα τα μακριά μαρμάρινα χέρια της. Και το πόδι! Και το κεφάλι! και το προφίλ της! Συγχωρέστε με, αλλά μετά από πολύν καιρό ήταν το μόνο αισθησιακό φιλί μου. Ήταν κάτι περισσότερο απ΄αυτό. Φιλούσα την ίδια την ομορφιά.»
"O Κανόβα είχε το κουράγιο να μην αντιγράψει τους Έλληνες, αλλά να επινοήσει μια ομορφιά όπως είχαν κάνει οι Έλληνες" Stendhal, 1816
Antonio Canova
Forlì, Musei San Domenico
25 Iανουαρίου-21 Ιουνίου 2009
http://www.mostracanova.eu/mostra-canova.html
Ιταλός γλύπτης (1757-1821). Στη νεότητά του, ζώντας στη Βενετία, δημιούργησε έργα κυρίως νατουραλιστικά: "Ορφέας και Ευρυδίκη", "Απόλλων", "Δαίδαλος και Ίκαρος", "Ντον Αμιντέι" και "Δόγης Πάολο Ρενιέρ". Το 1781 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη και επηρεάστηκε βαθιά από το νεοκλασικισμό, του οποίου έγινε ο κυριότερος εκπρόσωπος με τα έργα του: "Εγκράτεια", "Έρωτας και ψυχή", "Ήβη", "Αφροδίτη νικήτρια", "Τρεις Χάριτες", "Παυλίνα Μποργκέζε" κ.ά. Στην εποχή του θεωρήθηκε ως "νέος Φειδίας".
