Η ψήφος ήταν πάντα αναφαίρετο δικαίωμά μας. Ναι, σωστά, είπα ήταν γιατί δυστυχώς δεν είναι πια. Έχουμε φτάσει στο σημείο να κατηγορούμε εκείνους που σκοπεύουν να ψηφίσουν στις εκλογές, να τους κοιτάμε με μισό μάτι σαν να προσπαθούν να κρύψουν κάτι, λες και πάνε να ψηφίσουν έχοντας στα σκαριά κάτι το συμφέρον και το συνωμοτικό. Ναι, εμείς, η Ελλάδα της δημοκρατίας φτάσαμε να θεωρούμε προδοσία το εκλέγειν και το εκλέγεσθαι. Αν δεν είναι αυτό κατάλυση της δημοκρατίας και παραλήρημα των ηθών, τότε ποιό είναι;
Εγώ πάντως λέω να ψηφίσω Χατζηγιάννη. Γιατί δηλαδή, χειρότερος είναι από τους εν ενεργία πολιτικούς; Τόσα βροχερά απογεύματα αναγκάστηκα να τον ακούω στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου όταν οι άλλοι σταθμοί έκαναν χιόνια, τον συνήθισα. Άσε που αν εντοπίσω μάλιστα πως ολισθαίνει πολιτικώς μπορώ και να του τραγουδήσω «Χέρια ψηλά» και να παραδοθεί στο άψε-σβύσε. Με τους άλλους τι τύχη να ’χω σάμπως; Ξαδιάντροπα τομάρια με μισθό για παντεσπάνι.
Τσίπα δεν μας έμεινε σε εθνικό επίπεδο. Ακόμη και τώρα μιλάνε για εκλογική πίτα και τους τρέχουνε αναίσχυντα τα σάλια. Τον Βενιζέλο ειδικά τον είδα που γυάλισε το μάτι του μόλις οι εταιρίες δημοσκοπήσεων ανάφεραν τη λέξη «πίτα». Αν και για να πω την αλήθεια, δυσκολεύτηκα κάπως να διακρίνω το γυάλισμα του ματιού, έτσι όπως έχει κλείσει απ’ το λίπος. Φάγαvε καλά δε λέω, φαίνεται άλλωστε. Έτσι κι εγώ από Δευτέρα λέω να αρχίσω δίαιτα γιατί σιχάθηκα. Απελπίστηκε η ψυχή μου μ’ αυτά που βλέπω κι εκεί όπου πορεύεται ο τόπος. Και τί να κάνω που κατάντησα να σκέφτομαι να ψηφίσω Χατζηγιάννη για να το ρίξω κάπου. Να εξοστρακιστώ λες για να μη βλέπω; Άσε, έχουν σειρά άλλοι…
Καλά το είπε ο Πάγκαλος, ότι για να αρχίσουμε την επανάσταση πρέπει να παρκάρουμε κάπου τις Μercedes. Κι αυτή η καμπάνα δεν χτυπά μονάχα για την πολιτική τάξη, αλλά για όλους εκείνους που κρέμασαν το αμπέχωνο στην αίθουσα αναμονής και καβάλισαν τα κάμπριο. Και μια που μιλάμε για τετράτροχα βλέπω τόσες αγγελίες τελευταία να πουλάνε αυτοκίνητα και μηχανάκια όσο όσο «λόγω αναχώρησης στο εξωτερικό». Καλά μ’ αυτά, αλλά και καφετιέρες και φουρνάκια μικροκυμάτων που τα πουλάμε όλα λόγω αναχώρησης, τί πάθανε και δεν χωράνε μαζί μας στη βαλίτσα; Που βρήκες βρε Κίτσο μ’ λεβέντη να πας στο εξωτερικό; Πουλήσαμε πρώτα τις ιδεολογίες και τώρα μας απόμειναν οι καφετιέρες… Καλά κρασιά.
