Αγαπημένε άγιε Βασίλη, σου γράφω απ' το παλιό μου πισι...

Όταν ήμουν μικρή σε περίμενα πως και πως εκείνο το βράδυ και κάθε φορά υποσχόμουν πως δε θα κοιμηθώ για να σε δω.'Ελα όμως που τα μάτια μου όλο και βάραιναν... Τώρα τσούζουν απ' τις πολλές ώρες που περνώ μπροστά στον υπολογιστή. Δεν ξέρεις τί είναι αυτό; Καλύτερα. Γιατί αυτό όσο παλιώνει, τόσο σου λιώνει τα μάτια και σε λίγο έχεις ανάγκη κι απ' τα δυο. Εσύ βέβαια έχεις τη δουλειά σου, μια οργανωμένη επιχείρηση που απολαμβάνει τα πλεονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης -δεν ξέρω αν βρήκες κάπου φθηνότερα τρολ... Πάντως βλέπω ότι σου γράφουν κι άλλοι, κι αυτό σημαίνει ότι και την κρίση ξεπέρασες και το ευρώ κρατάς σφιχτά στο χέρι για γούρι. Εγώ λοιπόν Άγιε μου Βασίλη, καλέ μου Άγιε, δεν θέλω φέτος ούτε κολώνια, ούτε κασκόλ, κι ούτε έχω αντίρρηση να είναι ευτυχισμένα όλα τα παιδάκια του κόσμου, θα ήθελα όμως ν' αλλάξω πισί. Το ξέρω ότι δεν έχεις κομπιούτερ κι απορώ πως εξελίχθηκε η επιχείρησή σου ενώ είσαι τόσο άσχετος με την πληροφορική, σε πληροφορώ όμως ότι για μένα είναι εργαλείο, το φιλαράκι μου και το παραθύρι μου προς τον κόσμο, ναι αυτόν που παίρνεις σβάρνα με την άμαξα σου κι ένας Θεός ξέρει πού θα βρεθείς. Εγώ βλέπω τον κόσμο μέσα απ' την οθόνη μου κι αν θες θα στ' αφήσω αναμμένο το πισι αυτή τη νύχτα για να τον χαζέψεις κι εσύ. Αν πάλι δε σε νοιάζει γιατί τα χεις δει όλα, θα σ' αφήσω μπισκότα όπως παλιά. Φαντάζομαι όμως ότι επειδή πρέπει να τα έχεις ψιλοβαρεθεί κι αυτά, ίσως σ' αφήσω αρνάκι με πατάτες να κάνεις κι εσύ την καλή σου. Πρόσεξέ με καλά τώρα. Αν το γράμμα μου φέτος πιάσει τόπο και μου λάχει κομπιούτερ, σε παρακαλώ μην το πετάξεις απ' την καμινάδα γιατί είναι δώρο άδωρο, θα γίνει χίλια κομμάτια. Αν γίνεται να σου πω και μάρκα -λέω αν- διαλέγω VAIO γιατί η ΗΡ με πούλησε και μου φόρτωσε χαλασμένο μοντέλο που μου έβγαλε την ψυχή, τί σου λέω τώρα... Τέλος, αν τυχόν είσαι φαινόμενο κι άσσος κι έχεις μαζί σου notebook και δέχεσαι παραγγελίες on line κι οι τάρανδοι γυρνάνε με GPS, τί να πω, στείλε μου mail για το που μπορώ να σε βρω. Είμαι μια μικρή κουκίδα στο google maps, τόσο μικρή, που όσο μεγαλώνω μικραίνω κι όμως εύχομαι πάντα "εις ανώτερα". Αυτά τα ολίγα κι ελπίζω το γράμμα μου φέτος να σε βρει. Γιατί υποψιάζομαι πως από τότε που μεγάλωσα κρύωσαν τα χνώτα σου και σημασία δε μου δίνεις. Ψυχή δεν έχω κι εγώ; Ξ.Π.