"Η γρίπη της αρκούδας"

   Η Ζαχαρούλα δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε όνομα και πράμα. Κι αυτό επειδή είναι γρουσούζα, όχι απαραίτητα κακιά. Τις προάλλες που πέρασε απ’ το σπίτι μου μ’ έσκασε, της λέω να βάλω καφέ; Βάλε μου λέει κι αφήνει να βγει ένας αναστεναγμός που θα μπορούσε να σηκώσει τσουνάμι. Εν τω μεταξύ ανοίγω το κομπιούτερ μου και κάνει ν’ ανοίξει η πρώτη σελίδα του γκούγκλ, όση να βράσει κι ο καφές. Ρε σύ, μουρμουράω, τί έγινε πάλι, ιός; Ποιός λέει αυτή, ποιός είναι άρρωστος-α, δε στο ’πα είναι και φοβική- μάνα μου, μη μας κολλήσει! Ηρέμησε καλή μου, της λέω, ιός στο κομπιούτερ, κι εκείνη πρότεινε να του δώσω αντιβιοτικό. Για δες λεω και πλακίτσες η Ζαχαρούλα μας, μέσα έπεσε άθελά της. Καλά δε θα πεθάνει κιόλας, απαντάω εγώ η έξυπνη. Τί τό θελα... Γέλα εσύ, εμβόλιο για την καινούρια γρίπη έκανες; Είσαι σε ομάδα υψηλού κινδύνου; Τώρα γιατί με αντιμετωπίζει σα χούφταλο δεν το κατάλαβα. Και τούτο πάλι με την καινούρια και την παλιά γρίπη, τόσο ενδιαφέρον το βρίσκουν; Τί σημαίνει παλιά και καινούρια, λες και λήγει το συμβόλαιο της παλιάς γρίπης κι έρχεται η καινούρια. Κι εμείς τις περιμένουμε όπως την αλλαγή του χρόνου. Γρίπη των πουλερικών, των χείρων, των αγελάδων -επ, συγνώμη αυτές ήτανε τρελές- γρίπη των δέντρων, των γλάρων, των φυστικιών, και για να μην το τραβήξω, γρίπη των ταμείων, των υπουργείων, του ΑΣΕΠ, όλοι για εμβόλιο είμαστε μου φαίνεται κι ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

   Το ότι μας αντιμετωπίζουν μαζικά σαν παρτίδες υπολογιστών το ξέρουμε, αλλά δε θέλουμε να το παραδεχτούμε. Για δες σύμπτωση, και στο εμπόριο των υπολογιστών κατασκευάζεται κάθε τόσο ένα καινούριο antivirus που κρύβει πίσω του έναν καινούριο κατασκευασμένο ιό κι αυτός με τη σειρά του κρύβει πίσω του συμφέροντα μεγάλων πολυεθνικών. Σα να τους βλέπω, κάθονται στα στρογγυλά τραπέζια κι έχουμε και λέμε: δράση, αντίδραση, τόσα θα βγάλεις εσύ από την ιστορία του ιού, τόσα εγώ απ’ αυτήν του αντιβιοτικού. Είναι σαν να λέμε, σε βάζω να με βρίσεις στην τηλεόραση, να γίνει ντόρος κι απ’ αυτό να βγάλουμε κι οι δυο. Ψέματα λέω; Έτσι και με τα εμβόλια. Εγώ τώρα περιμένω τη γρίπη της αρκούδας, μάταια όμως μου φαίνεται, σάμπως έμεινε και καμιά; Η Ζαχαρούλα πάντως φοβάται λέει. Δεν παίζει με την υγεία. Και στην ουρά του ΙΚΑ στέκεται όσο της πούν, χωρίς να πει κιχ, προκειμένου να θεωρήσει τα φάρμακα. Και μάσκα έβαλε και τα χέρια της πλένει ένα τέταρτο τη φορά, και κανέναν δεν αγγίζει έξω-χαιρετούρες και φιλιά κομμένα. Και σκέφτομαι πάλι εγώ, μήπως τελικά ψάχνουμε λόγο για να μη φιλιόμαστε πια; Μήπως τόση είναι η ανθρωποφοβία μας και ο στρουθοκαμηλισμός μας που κάθε καινούρια γρίπη μας κάνει ν’ αποτραβιόμαστε από τους άλλους ακόμη περισσότερο; Μήπως νιώθουμε πιο ασφαλείς να συνομιλούμε μέσα απ’ το οχυρό του υπολογιστή μας; Γιατί δεν ξέρω, όλοι λέμε πως δεν έχουμε χρόνο, αλλά νά τα τσατ, νά τα μπλογκ, δώστου τα φόρουμ. Μήπως πρέπει να κάνουμε εμβόλιο να μας φυλάει από τη μοναξιά τελικά;
Α, δε στό πα, το κομπιούτερ μου χάλασε. Είχε ιό ταχυδομείου λέει. Ποιός πικρόχολος με θυμήθηκε;.. Ξ.Π.

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των Κυκλάδων "Κοινή Γνώμη" στις 3 Νοεμβρίου 2009

http://www.syros.aegean.gr/kg/koinignomi_2009-11-03.pdf