"Έναν φιδέ κι ακίνητος, μη χωνέψεις!"

   Μια φορά κι έναν καιρό οι κοπέλες ήταν σαν τριαντάφυλλα και μάλιστα πρόωρης ανθοφορίας, οπότε μόλις ξεπεταγόταν το μπουμπούκι το διασταύρωναν αμέσως κι έτσι μια κοπέλα άνοιγε σπίτι στα δεκαοχτώ. Μέχρι τα εικοσιτρία είχε τουλάχιστον τρία παιδιά –για να μη βάλω και τα δίδυμα και χαθούμε. Τώρα τί έγινε και πατημένα τα τριάντα ζούμε με τους γονείς μας και μοιάζει το πάλαι ποτέ κρεββάτι μας σαν εκείνο του Προκρούστη τόσο που έχουμε ψηλώσει; Παιδιά δεν κάνουμε, γιατί με εφτακόσια ευρώ πρέπει να σκεφτούμε δέκα φορές πριν πάμε να περάσουμε βαφή στις άσπρες τρίχες της κεφαλής μας, για ποιό παιδί μου μιλάς; Οι πρεσβύτεροι λένε πως είμαστε μαμόθρεφτοι και φοβόμαστε να βγούμε απ’ το σπίτι για να αντιμετωπίσουμε τη ζωή. Πάντως κι αυτούς που βρήκαν το ταίρι τους κι είπαν να την αντιμετωπίσουν μαζί, εγώ ενωμένους στην πείνα τους βλέπω. Κι έπειτα σκέφτεται κανείς, μα θα τελειώσουν έτσι άδοξα οι Έλληνες; Γι αυτό πολέμησαν οι παππούδες μας στην Αλβανία, για μας δουν να στερεύουμε λόγω οικονομικών δυσχεριών; Δεν κάνει παιδιά ο κόσμος λέμε!

   Κάποιοι άλλοι λένε ότι είμαστε πολύ εγωιστές και βαριόμαστε να κάνουμε θυσίες, πχ να κλαίει το μωρό τη νύχτα κι ούτε που διανοούμαστε λέει να ξεβολέψουμε τη ζωή μας για να αλλάζουμε πάνες. Είδες τελευταία πόσο κοστίζουν οι πάνες; Γιατί άμα είδες, θ’ αλλάξεις γνώμη και ένα καφάσι ελαφρυντικά θα μου χαρίσεις. Και ποιά μεγάλη ζωή δεν κάνουμε κέφι να αλλάξουμε δηλαδή, κακόμοιρη γενιά των –αντα που τα μόνα μεγαλεία που μας επιφύλασσαν είναι να διαβάζουμε Μικρές Αγγελίες και να κοινωνικοποιούμαστε σε κάθε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, να φοράμε σταράκια και να μοιάζουμε λούτρινα αρκουδάκια με ρυτίδες... Τρομάρα σου ξεγελασμένη γενιά, που σου ’φαγαν το φαί μέσα απ’ το στόμα και κουβέντα δεν είπες και νά σου εσύ σπούδαζε, σπούδαζε, ποτέ δεν θα εκπληρώσεις το ζητούμενο επαγελλματικό προφίλ, γαϊδουράκι που κυνηγά το καρότο, σε λίγο θα σε πονάν τ’ αρθριτικά σου να συνευρίσκεσαι στ’ αυτοκίνητο. Χοντρά τα λέω; Χοντρές είναι οι κοιλιές τους που φάγανε τα δικά τους, φάγανε και των παιδιών -και των εγγονών- και μείναμε εμείς να κοιτάζουμε τη ζωή που κλέφτηκε με άλλον και μας άφησε μπουκάλα.

   'Λαλάκη, είσαι τυχερός παιδί μου για τη δουλειά που έχεις, ας είναι λίγα τα λεφτά καλύτερα απ’ το τίποτα. Καλύτερα ήτανε δηλαδή που σε κρατούσανε να κάνεις πρακτική χωρίς αμοιβή; Μια πρακτική που μοιάζει με την απόφαση της Πηνελόπης να διαλέξει μνηστήρα. Να είσαι ευγνώμων που δεν είσαι άνεργος, βλέπεις τί τραβάνε οι άλλοι; Να είσαι πάντα διαθέσιμος και να χαμογελάς όταν κάνεις τζάμπα υπερωρίες, γιατί η εταιρεία σου που τόσο γενναιόδωρα σε έσωσε απ’ την ανεργία πρέπει τώρα να κερδίσει, ας βάλετε λοιπόν όλοι ένα χεράκι οικιοθελώς. Αν πάλι δεν συμφωνείς οικιοθελώς, ρίξε μια ματιά να δεις πόσοι στέκονται έξω απ την πόρτα, τους βλέπεις; Μπράβο παιδί μου και να είσαι καλός και σε μια άλλη ζωή σου εύχομαι να γεννηθείς Βουδιστής για να έχεις ελπίδα μπας και ξαναζήσεις. Υπογραφή, ο μπαμπάς και η μαμάκα, που σ’ αγαπούν πολύ.

ΥΓ Μην φάς πάλι φαστ φουντ σου έχω κρατημένα γεμιστά.'  

Ξ.Π.

Copyright no 11509

Alberto Moravia

Ο Αλμπέρτο Μοράβια, (Αλμπέρτο Πίνκερλε - Alberto Pincherle- ήτανε το πραγματικό του όνομα), από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης λογοτεχνίας, πολυβραβευμένος, υπήρξε δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και δοκιμιογράφος. Εχθρός του φασισμού, δεν έχανε ευκαιρία να τονε στηλιτεύει μες από τα έργα του, γι' αυτό και βρισκότανε συνεχώς υπό δίωξη. Έγραψε μες στο περιβάλλον του μεταπολεμικού ρεαλισμού χωρίς να ταυτιστεί με κανένα λογοτεχνικό κίνημα, δημιουργώντας μάλλον δική του σχολή με το έργο του. Το πρώτο του μυθιστόρημα, «Οι Αδιάφοροι», μια ρεαλιστική περιγραφή της μεσαίας τάξης, σημείωσε τεράστια επιτυχία και του πρόσφερε αναγνώριση.

Με τα επόμενα μυθιστορήματά του επιχείρησε να σχολιάσει την κατάσταση των πραγμάτων στην Ιταλία κατά τη διάρκεια του φασισμού, προκαλώντας το θρησκευτικό και πολιτικό κατεστημένο της εποχής. Η κοινωνική αλλοτρίωση, το σεξ χωρίς αγάπη, η συχνά αξιολύπητη εικόνα του αντρικού φύλου, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, η συναισθηματική ανικανότητα κι η απομόνωση αποτελούν μερικούς από τους θεματικούς του άξονες. Πολλά από τα βιβλία του γίνανε ταινίες για τον κινηματογράφο, καθώς διακρίνονται από καθαρά κινηματογραφικές αρετές: απλό αφηγηματικό στιλ, δυνατή πλοκή, καίριες ψυχολογικές παρατηρήσεις κι αυθεντικούς χαρακτήρες. με πιο γνωστά τον «Κομφορμιστή», σε σκηνοθεσία Μπερτολούτσι και τη «Περιφρόνηση», με τη Μπριζίτ Μπαρντό. Το συγγραφικό του έργο είναι αγαπητό διεθνώς, ενώ στην Ελλάδα έχουν μεταφραστεί σχεδόν όλα τα έργα του. Οι «Ιστορίες Από Τη Προϊστορία» είναι το μοναδικό του βιβλίο για παιδιά κι έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

Γεννήθηκε 28 Νοέμβρη 1907 και πέθανε 26 Σεπτέμβρη 1990 στη Ρώμη -βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο, στο διαμέρισμά του-, όπου έζησε κι έδρασε κι απ' όπου πήρε ήρωες κι εικόνες που μας μετέφερε στα βιβλία του. Από μικρός υπέφερε από φυματίωση και για το λόγο αυτό πέρασε μεγάλο διάστημα σε σανατόρια. Μορφώθηκε κυρίως μόνος του και γνώριζε πολύ καλά γαλλικά κι αγγλικά. Παιδί- θαύμα σ' ηλικία 13 ετών γράφει το πρώτο του έργο, τη ποιητική συλλογή «Δεκαοκτώ Λυρικά». Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε διάφορες ιταλικές εφημερίδες και ταξίδεψε σε αρκετές χώρες. Εκτός του «Εγώ Κι Αυτός», έγραψεν επίσης: «Λαθεμένες φιλοδοξίες», «Η Ανία», «Αγκοστίνο», «Μασκαράτα», «Όμορφη Ζωή», «Το Μπέρδεμα», «Ρωμαϊκά Διηγήματα», «Τα Όνειρα Της Ρώμης», κ.α. Σημαντικά είναι και τα θεατρικά του: «Ο Κόσμος Είναι Αυτός Που Είναι», «Η Ζωή Είναι Παιχνίδι», «Ο Θεός Κουρτ». Το συγγραφικό έργο του είναι αγαπητό διεθνώς ενώ στην Ελλάδα έχουν μεταφραστεί σχεδόν όλα τα έργα του.

http://www.lexima.gr/lxm/read-1407.html

 

 

Ο Αλμπέρτο Μοράβια πάντα έλεγε πως αυτό που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο συγγραφέα είναι αποκλειστικά και μόνο το έργο κι όχι η ιδιωτική του ζωή. Με το επιχείρημα τούτο απαντούσε στους περίεργους και ενοχλητικούς κριτικούς, οι οποίοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να προβάλουν κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει σκάνδαλο για μια οποιαδήποτε κοινωνική τάξη. Έτσι οχυρωνόταν πίσω απ' αυτή τη δογματική, κατά κάποια έννοια, θέση και δεν έκανε λόγο για το πρόσωπο του!

Κι όμως, ο Αλεν Ελκάν κατόρθωσε να πείσει τον μεγάλο Ιταλό συγγραφέα και φίλο του ν' αλλάξει γνώμη και ν' ανοίξει την καρδιά του, στα τελευταία χρόνια του βίου του.

Έτσι, ο Μοράβια αναλύει τον ερωτά του για την ιταλική λογοτεχνία, αναφέρεται στην τέχνη, στις πολιτικές του πεποιθήσεις κι αποκαλύπτει τις συνταρακτικές στιγμές της πολυτάραχης ζωής του. Παραθέτει γεγονότα που άλλαξαν τη μορφή της ιταλικής και ευρωπαϊκής διανόησης, μνημονεύει συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες και πολιτικούς που γνώρισε. Καυτηριάζει τους πολέμους, την τρομοκρατία, τους διωγμούς και παίρνει θέση στα γεγονότα που έζησαν οι άνθρωποι του 20ού αιώνα.

Ποτέ μέχρι σήμερα η βιογραφία κάποιου συγγραφέα δεν παρουσίασε ένα τόσο σημαντικό ενδιαφέρον.

Γιώργος Ν. Δρόσος

100 χρόνια Ιονέσκο

Ο Ευγένιος Ιονέσκο γεννήθηκε στη Σλάτινα της Ρουμανίας στις 26 Νοεμβρίου 1909 από Ρουμάνο πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Από το 1942, θα εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία όπου θα γνωρίσει την παγκόσμια αναγνώριση. Τα πρώτα του έργα "Η Φαλακρή Τραγουδίστρια" (1950),"Το Μάθημα" (1951), "Οι Καρέκλες" (1953), "Ο Αμεδαίος ή πώς να το ξεφορτωθείτε" (1954), "Ο Ιάκωβος ή η Υποταγή" (1955) σηματοδοτούν την εμφάνιση του Θεάτρου του Παραλόγου. Απαλλαγμένα από όλα τα τεχνάσματα της ψυχολογίας και της θεατρικότητας, χαρακτηρίζονται προκλητικά, κριτικά, επαναστατικά. Οι θεατρικοί κώδικες καταστρατηγούνται, η αριστοτελική λογική ανατρέπεται, η επικοινωνιακή δύναμη της γλώσσας αμφισβητείται με αποτέλεσμα να επικρατεί ασάφεια και πολλαπλότητα ερμηνειών. Στα έργα αυτά αφθονούν τα λεκτικά παιχνίδια, ο ξέφρενος ρυθμός, ο πολλαπλασιασμός των αντικειμένων, το γκροτέσκο, τα οποία υποκρύπτουν τις αδυναμίες του ανθρώπου, τα βαθύτερα ένστικτά του, τις αγωνίες του. Μετά το 1958, τα έργα του Ιονέσκο κερδίζουν σε σαφήνεια και βάθος καθώς περιορίζεται η φαντασία και το ονειρικό στοιχείο. Αυτό που απασχολεί περισσότερο το συγγραφέα είναι η τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι παραλογισμοί και το γκροτέσκο παραχωρούν τη θέση τους σε έργα όπως "Ο Βασιλιάς πεθαίνει" (1962), "Η Δίψα και η Πείνα" (1965), "Τα Παιχνίδια Σφαγής" (1970), όπου επικρατούν μεταφυσικοί προβληματισμοί και απαισιοδοξία. Παράλληλα, η πολιτική, με την ευρεία έννοια του όρου, παρέχει στον Ιονέσκο τη δυνατότητα να γράψει έργα όπως "Ο Ρινόκερος" (1960), "Ο Μακμπέττ" (1972) , "Ο Μαξιμιλιέν Κόλμπ" (1980) με θέματα την αντίσταση στο φανατισμό, το καταστρεπτικό πάθος της εξουσίας αλλά και την αναγκαιότητα ελευθερίας σκέψης και δράσης ως υπέρτατα αγαθά. Πέθανε στις 29 Μαρτίου 1994 στο Παρίσι.

Πηγή: 
http://www.greekbooks.gr/BooksList.aspx?ListType=6&id=36434

 

Τιμητική εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του συγγραφέα Ευγένιου Ιονέσκο διοργανώνουν σήμερα το υπουργείο Πολιτισμού της Ρουμανίας και το Εθνικό Θέατρο στο Βουκουρέστι. Την εκδήλωση, που θα λάβει χώρα στο Εθνικό Θέατρο θα τιμήσουν με την παρουσία τους ο υπουργός Πολιτισμού Τέοντορ Παλαιολόγου και ο διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Ίον Καραμήτρου και άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου.

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_25/11/2009_309985

tiramisù: η Δούκισσα των γλυκών

Πολλές είναι οι εκδοχές για την προέλευση αυτού του γλυκού που συνδυάζει τη μοναδική του γεύση με τις... αφροδισιακές του ιδιότητες! Η πιο πιστευτή μας ταξιδεύει στα τέλη του 17ου αιώνα, όπου λένε πως το γλυκό γεννήθηκε στη Σιένα την πόλη της Τοσκάνης όταν ο δούκας των Μεδίκων της Φλωρεντίας, Κόζιμο Γ' την επισκέφτηκε για λίγες μέρες. Οι σιενέζοι ζαχαροπλάστες βάλθηκαν να επινοήσουν ένα γλυκό με αριστοκρατικές προδιαγραφές, αντίστοιχο της υψηλότητάς του. Έπρεπε λοιπόν να είναι ένα γλυκό σπουδαίο, αλλά φτιαγμένο με απλά υλικά, έπρεπε να είναι πλούσιο και γευστικό καθώς ο δούκας αγαπούσε πολύ τα γλυκά. Προς τιμήν του ονομάστηκε zuppa del duca (η σούπα του Δούκα). Eκτιμώντας την ικανότητά τους και την υπέροχη γεύση του γλυκού ο Δούκας μετέφερε την συνταγή στη Φλωρεντία κι από κει έγινε γνωστή ως το Τρεβίζο και τη Βενετία. Ο θρύλος λέει ότι το γλυκό έγινε το αγαπημένο των αυλικών, ειδικά χάρη στις αφροδισιακές του ιδιότητες. Έγινε μάλιστα συνήθεια να καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες πριν από κάθε ερωτική συνεύρευση... Έτσι ξαναβαφτίστηκε κιόλας κι από zuppa del duca έγινε τελικά tiramisù !(tirami su στα ιταλικά=σήκωσέ με...)

YΛΙΚΑ:

500 γρ τυρί μασκαρπόνε

150 γρ μπισκότα τύπου savoiard ή pavesini

4 αυγά

5-6 κ.σ. ζάχαρη άχνη

καφέ εσπρέσσο, 1 φλυτζανάκι

1 κ.σ. κονιάκ

κακάο άγλυκο λίγο αλάτι


ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Χτυπάμε απαλά στο μίξερ τους κρόκους με τη ζάχαρη και προσθέτουμε το μασκαρπόνε.
Χωριστά χτυπάμε τα ασπράδια, προσθέτοντας λιγάκι αλάτι, μέχρι η μαρέγκα να στέκεται. Τα μπωλ καλό είναι να είναι παγωμένα. Ενώνουμε τη μαρέγκα στην κρέμα και χτυπάμε για λιγάκι ακόμα, το αποτέλεσμα είναι μια πυχτή κι ελαφριά κρέμα. (Χτυπάτε προς μια κατεύθυνση)
Ετοιμάζουμε τον καφέ και τον ρίχνουμε σε ένα βαθύ πιάτο μαζί με το κονιάκ. Έπειτα περνάμε πολύ πολύ σβέλτα τα μπισκότα από το υγρό χωρίς να τα βρέξουμε ολότελα, γιατί έπειτα απορροφούν κι άλλη υγρασία κι από την κρέμα που θα τα καλύψει.
Τα αραδιάζουμε στο σκεύος για γλυκά και απλώνουμε πάνω την κρέμα, έρχεται περίπου δύο δάχτυλα. Τέλος πασπαλίζουμε με το κακάο και φυλάσσουμε στο ψυγείο για μερικές ώρες. Για την συνταγή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παντεσπάνι, αντί για savoiard, επίσης μπορούμε να κάνουμε περισσότερες στρώσεις, ώστε να έχουμε ένα αποτέλεσμα ψηλότερο. Καλή επιτυχία!

Τα πιο παράξενα πλάσματα της αβύσσου

C'è anche Jumbo Dumbo, un insolito essere con le pinne come le orecchie dell'elefantino della Disney, tra gli strambi animali che popolano i bui abissi dei fondali oceanici dove la luce non penetra e il cibo scarseggia: Jumbo Dumbo è una delle specie scoperte nel censimento degli abissi, in cui sono state riconosciute oltre 17 mila specie viventi, benchè sia un posto così buio e inospitale.

I «SIGNORI» DEGLI ABISSI - Jumbo Dumbo e i suoi «amici» con le pinne-orecchie (in tutto sono nove le specie di Dumbo) vivono tra 1000 e 3000 metri di profondità e sono specie di polpi con due pinne laterali. Jumbo Dumbo è lungo qualcosa come due metri e pesa sei chili. Non meno strano è il pesce «coda di ratto» (Coryphaenoides brevibarbis) che vive tra 1700 e 4300 metri di profondità ed è un pesce bizzarro e allungato la cui età si può calcolare contando gli anelli di crescita nelle ossa dell'orecchio (otoliti), come si fa coi tronchi per datare gli alberi.

DAI CORALLI AI «CETRIOLI» - Un po' più su, intorno ai 1000 metri, troviamo coralli, cetrioli di mare, stelle, e una varietà incredibile di specie. Fanno notare la loro presenza anche strani vermetti (Lamellibrachia) che si cibano di petrolio in decomposizione e poi pesci che mangiano le carcasse di balene e altri abitanti dei mari. L'elenco è davvero infinito e più si va in profondità più gli animali sono diversificati e strambi, avendo ciascuno adottato una sua personale soluzione alla scarsità di cibo dell'habitat dove sono nati.

Υπάρχει κι ο Τζάμπο Ντάμπο, ένα ασυνήθιστο πλάσμα με πτερύγια όπως το ελεφαντάκι της Ντίσνευ,  ανάμεσα στα άλλα ζώα που ζουν στη σκοτεινή άβυσσο των ωκεανών όπου δε φτάνει το φως και η τροφή σπανίζει. Ο Τζάμπο Ντάμπο είναι ένα από τα είδη που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στην απογραφή της αβύσσου κατά την οποία καταγράφηκαν πάνω από 17 χιλιάδες ζωντανά είδη, μολονότι είναι ένα περιβάλλον τόσο σκοτεινό κι αφιλόξενο.

"Οι κύριοι της αβύσσου"

Ο Τζάμπο Ντάμπο και οι φίλοι του με τα αυτιά-πτερύγια (συνολικά είναι εννέα τα είδη του Ντάμπο) ζούν στα 1000-3000 μέτρα βάθος και είναι είδος χταποδιού με δύο πλευρικά πτερύγια. Ο Τζάμπο έχει μήκος περίπου δύο μέτρα και ζυγίζει έξι κιλά! Δεν είναι λιγότερο παράξενο το πορτοκαλί ψάρι που μοιάζει με ουρά ποντικού και ζει στα 1700-4300 μέτρα, ένα πλάσμα αλλόκοτο και επιμήκες του οποίου η ηλικία μπορεί να υπολογιστεί μετρώντας τα δαχτυλύδια στην ανάπτυξης των οστών των αυτιών, όπως γίνεται και με τους κορμούς των δέντρων!

'Από τα κοράλια στα θαλάσσια αγγουράκια'

Λίγω παραπάνω, περίπου στα 1000 μέτρα, συναντάμε κοράλια, θαλάσσια αγγουράκια, αστερίες, μια απίστευτη ποικιλία ειδών. Επίσης κάνουν την εμφάνισή τους και περίεργα σκουλίκια (Lamellibrachia), που τρέφοντα με πετρέλαιο σε αποσύνθεση κι ακόμη ψάρια που τρέφονται με κουφάρια φαλαινών κι άλλων κατοίκων των θαλασσών. Ο κατάλογος είναι πραγματικά ατελείωτος κι όσο προχωρά κανείς στα βάθη τόσο συναντά όντα διαφορετικά και παράξενα, το καθένα έχοντας υιοθετήσει μια δική του λύση όσον αφορά την έλλειψη της τροφής στο περιβάλλον όπου έχει γεννηθεί.

Πηγή: http://www.corriere.it/animali/09_novembre_22/creature-abissi-jumbo-dumbo-coda-ratto_c6d3eac6-d78d-11de-a7cd-00144f02aabc.shtml

Απόδοση στα ελληνικά Ξ.Π.

Το ψάρι των πάγων

Θαλάσσιο γουρούνι

Μαλακό κοράλλι

Αστέρι-καλάθι Gorganocephalus

Aστέρι πουπουλένιο Promachocrinus

Grolar bears are global warning

BOFFINS fear Arctic ice melting could see the rise of a polar bear and grizzly bear hybrid - dubbed the 'grolar bear.'

The effects of climate change means the hybrid bears could become more common as their habitats increasingly overlap due to global warning.

Biologist Dr George Divoky, who has worked in the Arctic region for over three decades, said: “One of the real things that is happening is that grizzlies are moving north, at the same time the polar bears are forced to be on the beach and we have found a number of grizzly bear polar bear hybrids.

“Essentially that could mean that it would save the polar bear genes in the grizzly population.”

In April 2006, a white bear with brown patches was shot in northern Canada and DNA tests confirmed it was a 'grolar' bear.

It was said to have been fathered by a male grizzly and a female polar bear.

Dr Divoky has witnessed first-hand the ravaging effects of climate change in the Arctic over 30 years.

And he delivered a stark warning of what the future holds. He believes that by THIS summer there could be no ice at the North Pole.

Dr Divoky told The Sun at the Ben & Jerry's Climate Change College: “Having seen things, I would never be surprised if in 2008 the summer ice disappears.

“This has never happened in the period of human observation. We will know it when it happens and we will have to deal with that.”

Institute of Arctic Biology Research Associate Dr Divoky has dedicated the best part of his life studying the life cycle of the Guillemot sea bird on Cooper Island, off the nothern coast of Alaska.

He stays for months at a time on the island each year.

As a result, he has witnessed the onset of climate change first hand and its effects, which includes Cooper Island being invaded by hungry polar bears, left behind by the retreating ice.

Some of Dr Divoky's data has been used by experts trying to predict the melting of the sea ice in the future.

He added: “You don't need to have models to show the rate of change in the Arctic, it's there in terms of the observations.”

Some of the starkest evidence Dr Doviky has seen of the changing Arctic is more polar bears foraging for food on his island, where he sleeps in a hut when he is carrying out research.

From 1975 to 2002, he saw just three polar bears.

Since then, they have become an annual occurence, and one year Dr Divoky saw TWENTY in three days.

He added: “Now polar bears are annual and regular.”

The biologist also gave a glimpse of what the Arctic could look like if there was no ice in the summer months.

Dr Doviky explained: “All of those animals who depended on the ice being there, won't have the ice there.

“It will impact the populations because there will be fewer young. It's critical in terms of providing food in the way of either fish or seals, it means that the organisms depending on that will have less food available and they will suffer in terms of their body condition and ultimately starving.”

And Dr Divoky hada message for climate change sceptics, saying: “Having a polar bear show up in your front yard is one of the more compelling pieces of evidence that climate change is real.”

Read more:  http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/news/special_events/green_week/article1133172.ece#ixzz0XdfuYfX7

Gli effetti dei cambiamenti climatici si fanno sentire anche tra gli orsi. Nella foto vedete un incrocio (ibrido) tra un orso polare e un grizzly. Questo in passato era rarissimo perché vivevano in ambienti diversi.Adesso però i grizzly stanno andando verso Nord nel Continente americano e nello stesso tempo gli orsi polari devono rimanere nelle spiagge. Questo comporta un aumento esponenziale degli incroci. Ormai molti geni di Grizzly sono entrati nella popolazione degli orsi polari e gli ecologisti lanciano l'allarme per preservare l'identità della specie. In genere l'accoppiamento avviene tra un maschio grizzly e una femmina di orso polare. Le analisi del DNA hanno confermato il tutto.

YOGA NUTRITION: Η διατροφική γιόγκα

Κατά καιρούς πολλοί μελετητές έχουν αποπειραθεί να δώσουν ορισμούς στο φιλοσοφικό σύστημα με την πρακτική εφαρμογή που ονομάζεται «γιόγκα». Επειδή το φάσμα των πρακτικών της γιόγκα είναι πραγματικά απέραντο, ας αποπειραθούμε λοιπόν να δώσουμε έναν φαινομενικά αυθαίρετο ορισμό. Γιόγκα είναι ένας τρόπος προσέγγισης της ύπαρξης και της δράσης, στον οποίον δεν υπάρχει ούτε εσωτερική ούτε εξωτερική σύγκρουση, καθώς εναρμονίζονται όλα τα επίπεδα της ύπαρξης.

Η εναρμόνιση αυτή περιλαμβάνει το υλικό σώμα, την αναπνοή, το νου, τα συναισθήματα, τις εσωτερικές αναζητήσεις και τις διαπροσωπικές σχέσεις, τον εξωτερικό «σκληρό» κόσμο, ολόκληρη τη Φύση και το σύμπαν. Με τη γιόγκα αισθανόμαστε σύνδεση και ολότητα με όλα όσα υπάρχουν. Επόμενο είναι λοιπόν, η γιόγκα να έχει άμεση εφαρμογή και στη διατροφή.

Θρέψη, μια μαγική δύναμη

Οι διάφορες τροφές αποτελούν ορατά, χειροπιαστά στοιχεία του εξωτερικού «σκληρού» κόσμου. Κατόπιν εισέρχονται στο στόμα μας και μετά από λίγο εξαφανίζονται, περνούν στο μαλακό εσωτερικό του σώματος, το οποίο είναι αόρατο και μάλλον άγνωστο στους περισσότερους από εμάς, καθώς είμαστε αποξενωμένοι από το εσωτερικό του σώματός μας.

Αυτή τη μαγική εξαφάνιση και μεταμόρφωση της τροφής οι περισσότεροι από εμάς την παραβλέπουμε και μάλλον δεν έχουμε εκτιμήσει πόσα πολλά διακυβεύονται την ώρα ενός απλού γεύματος. Δυστυχώς, ο υλιστικός τρόπος που βιώνουμε την πραγματικότητα, μας παρασύρει σε συνήθειες που οδηγούν σε μηχανικότητα, εθισμούς και αποχαύνωση μέσω της τροφής. Παρόλο που κανείς νόμος δεν την απαγορεύει, η ασυνείδητη διατροφή είναι μια ψυχοτρόπος δραστηριότητα με αρνητικές επιπτώσεις για την ύπαρξή μας.

Η γιόγκα της διατροφής δεν διαχωρίζει τις τροφές σε καλές και κακές. Κάθε στοιχείο έχει το επωφελές χαρακτηριστικό του και τη θετική εφαρμογή του στο σύμπαν.

Η γιόγκα απλώς διαχωρίζει τις τροφές σε περισσότερο και λιγότερο ζωντανές.

Ένα μήλο που μόλις κόπηκε από το δένδρο είναι πολύ ζωντανό. Ένα ψάρι που αλιεύθηκε χθες, σήμερα είναι λιγότερο ζωντανό, έχουν διαρρεύσει οι ζωτικές του δυνάμεις.

Μια τροφή μας θρέφει σε πολλά επίπεδα. Σε καθαρά υλικό επίπεδο μας δίνει τα θρεπτικά χημικά συστατικά της, λίπη, σάκχαρα, πρωτεΐνες, μέταλλα, βιταμίνες και άλλα, ενώ σε ενεργειακό μας προσφέρει μια ποσότητα ηλεκτρισμού και ηλιακού φωτός με την οποία είναι φορτισμένη. Η ενέργεια μιας τροφής διακρίνεται από τον βαθμό φυσικής δομής και τάξης, που τη διέπουν. Αυτό που μας ωφελεί είναι αυτό το ενεργειακό φορτίο να εναρμονίζεται με τη συχνότητα των δονήσεων του δικού μας ενεργειακού φορτίου. Γι’ αυτό είναι σωστό να τρώγουμε τους καρπούς στην εποχή τους, και στον τόπο τους. Το χρώμα και το άρωμα της τροφής είναι, επίσης, σημαντικοί παράγοντες που μας δίνουν ανάλογη ενέργεια. Για παράδειγμα, τα πράσινα λαχανικά δίνουν καλή οξυγόνωση στον οργανισμό, ενώ οι κόκκινοι καρποί ισχυροποιούν την κυκλοφορία του αίματος, μας ωθούν σε ενεργοποίηση και σωματική δραστηριότητα.

Είμαστε αυτό που τρώμε

Οι γιόγκι πιστεύουν πως οι τροφές μεταδίδουν τις ιδιότητές τους σε όποιον τις καταναλώνει. Η αφομοίωση κάποιας ουσίας μας εξομοιώνει με την ουσία αυτή, γίνεται συνθετικό μέρος μας. Οι γιόγκι πιστεύουν, επίσης, πως καμιά δόνηση δεν χάνεται στο σύμπαν. Τα κύματα μεταβαίνουν και μετασχηματίζονται. Αυτή είναι και μια βασική αιτία για την οποία οι γιόγκι δεν τρώνε κρέας. Η νεκρή σάρκα φέρει μέσα της το θάνατο, όχι τη ζωή. Επιπλέον, η σάρκα των ζώων εμπεριέχει τη δόνηση της βίας και του φόβου πριν τη σφαγή. Κι εμείς, σαν αφομοιωτές πτωμάτων απορροφούμε όλες αυτές τις δονήσεις. Το κρέας, λοιπόν, ναι μεν είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, αλλά μαζί με αυτά φέρει και ισχυρά δηλητήρια.

Οι τρεις γκούνα

Η γιόγκα της διατροφής διακρίνει τρεις καταστάσεις της ύλης, τις οποίες ονομάζει «γκούνας». Η πρώτη γκούνα αφορά τροφές διεγερτικές που φέρνουν ανησυχία στον νου, ηδυπάθεια, υπερδραστηριότητα, θυμό, προσκόλληση και γεννούν επιθυμίες. Οι τροφές αυτές ονομάζονται ρατζασικές και στρέφουν την προσοχή προς το μέλλον. Μερικές ρατζασικές τροφές είναι το σκόρδο, το κρεμμύδι, το πιπέρι, η πολυφαγία, το αλάτι, οι καυτερές πιπεριές, το ζεματιστό φαγητό, τα άγουρα φρούτα.

Η δεύτερη γκούνα αφορά τροφές πολυκαιρισμένες , πολυεπεξεργασμένες, οι οποίες φέρνουν τη λησμονιά, την υπνηλία, την απάθεια , την οκνηρία και την αδράνεια. Οι τροφές αυτές ονομάζονται ταμασικές, και στρέφουν την προσοχή στο παρελθόν.

Μερικές ταμασικές τροφές είναι οι κονσέρβες, οι μαρμελάδες, τα τυριά, τα γλυκά, τα αλκοολούχα ποτά, οι μπαγιάτικες τροφές, τα χαλασμένα φρούτα.

Η τρίτη γκούνα αφορά τροφές φρέσκες, ακατέργαστες και ωμές, οι οποίες φέρνουν ισορροπία, φως , ευεξία, ηρεμία, διαύγεια. Οι τροφές αυτές ονομάζονται σατβικές και στρέφουν την προσοχή στο παρόν. Μερικές σατβικές τροφές είναι το ρύζι, το κριθάρι, τα φρέσκα φρούτα, οι σπόροι, τα φρέσκα λαχανικά, το μέλι.

Η παραπάνω κατηγοριοποίηση δεν σημαίνει πως πρέπει να τρώμε μόνο από την τρίτη κατηγορία. Απλώς, μας βοηθά να αναγνωρίσουμε την επίδραση ορισμένων τροφών, ώστε να τις χρησιμοποιούμε αναλόγως. Για παράδειγμα κάποιος που χρειάζεται διέγερση, θα φάει πιπέρι και αλάτι, που είναι ρατζασικά. Κάποιος που χρειάζεται κατευνασμό και ηπιότητα, θα φάει λίγη μαρμελάδα, που είναι ταμασική.

Γενικά πάντως οι γιόγκι προτιμούν τις ωμές τροφές, τα φρούτα, τα λαχανικά, τους σπόρους, το μέλι.

Προτιμούν, μάλιστα, να τρώνε και τον φλοιό των καρπών, καθώς εκεί φωλιάζει η ηλιακή ενέργεια. Έτσι στην πατάτα, στο μήλο, στο αγγούρι, στο πορτοκάλι, τρώγεται και η φλούδα.

Η ευεργετική νηστεία

Μέσα στην πρακτική των γιόγκι είναι και η νηστεία, συνήθως μια φορά την εβδομάδα. Η νηστεία έχει ιαματικό χαρακτήρα καθώς έχει τις εξής ιδιότητες:

- Καθαρίζει τον οργανισμό και αποτοξινώνει τα σπλάχνα.

- Ξεκουράζει τα ζωτικά όργανα από τη συνεχή ανάλυση και επεξεργασία ουσιών.

- Λεπταίνει το υλικό σώμα, εκλεπτύνει τους τρόπους και τη βιοενέργεια.

- Σμικρύνει το στομάχι και περιορίζει τη λαιμαργία.

- Ισχυροποιεί τη θέληση, την αυτοπεποίθηση, την αντοχή.

- Ισχυροποιεί την άμυνα του οργανισμού.

- Εξαγνίζει τις επιθυμίες και τις παρορμήσεις.

- Αναπτύσσει το σεβασμό και την εκτίμηση προς την τροφή.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως η ιαματική νηστεία είναι κάτι τελείως φυσικό. Τα ζώα, όταν αρρωσταίνουν, ενστικτωδώς δεν τρώνε, ώστε οι ενέργειες του οργανισμού να κατευθυνθούν προς τους μηχανισμούς ίασης, δυστυχώς όμως η παραπληροφόρηση που έχει επικρατήσει έχει διαστρεβλώσει το νόημα της νηστείας. Πολλοί, νομίζουν ακόμη πως νηστεία σημαίνει αποχή από το κρέας αλλά δεν είναι έτσι. Η νηστεία είναι ένα πολύτιμο θεραπευτικό όπλο της φύσης.

Aς μάθουμε να τρώμε σωστά

Το πιο σημαντικό μέρος στη γιόγκα της διατροφής είναι όχι τόσο τα συστατικά του γεύματος, αλλά ο ίδιος ο ασκούμενος. Πώς, λοιπόν, προετοιμάζουμε τον εαυτό μας και τις συνθήκες του γεύματος, ώστε να γίνει πληρέστερη και δημιουργικότερη η αφομοίωση της τροφής;

- Πρώτα από όλα πρέπει να κάνουμε ένα μπάνιο με καθαρό νερό προτού καθίσουμε να φάμε. Το μπάνιο μας ξεκουράζει, άρα πεινάμε λιγότερο, και τρώμε με καθαρό μυαλό, και ευχάριστη διάθεση.

- Η επιλογή των συστατικών και η προετοιμασία τους καλό είναι να γίνεται από τον ίδιο τον καταναλωτή της τροφής. Το χέρι μας έχει έμφυτη σοφία στην επιλογή του καρπού που ταιριάζει ενεργειακά στο σώμα

- Η προετοιμασία του γεύματος πρέπει να γίνεται με θετικό πνεύμα και αγάπη. Αυτό είναι ίσως το πιο νόστιμο συστατικό ενός υγιούς γεύματος.

- Προτού βάλουμε κάτι στο στόμα μας ελέγχουμε αν το πεπτικό σύστημα ανταποκρίνεται θετικά. Ίσως δεν έχουμε ολοκληρώσει την πέψη κάποιου προηγούμενου γεύματος.

- Καλλιεργούμε μέσα μας την ευγνωμοσύνη προς τον καρπό που θυσιάστηκε για να γίνει η τροφή μας. Διατυπώνουμε εσωτερικά την ευγνωμοσύνη για όσους εργάστηκαν για να θρέψουν, να συλλέξουν, και να προετοιμάσουν την τροφή.

- Ελέγχουμε αν ο χώρος, η ατμόσφαιρα είναι σωστή για να φάμε με γαλήνια και ευχάριστη διάθεση.

Πηγή: http://diodos.info/mag/modules/tinycontent/index.php?id=332

Edward Hopper: ο καλλιτέχνης που ήξερε να ζωγραφίζει τη σιωπή

http://www.edwardhopper.it/

EDWARD HOPPER

MILANO > Palazzo Reale

15 October 2009 - 24 January 2010

ROMA > Fondazione Roma Museo

16 February - 13 June 2010

Edward Hooper, Στέγη με σοφίτα 1923

Υπάρχει μια πιο ελεύθερη και αυθόρμητη πλευρά του Χόπερ, λιγότερο γνωστή στο κοινό. Είναι μια ιδιωτική πλευρά του καλλιτέχνη, που αναδύεται μέσα από τις υδατογραφίες. Το 1923 αρχίζει να ζωγραφίζει σπίτια, τοπία και ψαράδικα, που βλέπει κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών του διακοπών στο Γκλόστερ της Μασαχουσέτης. Σ' αυτές τις απεικονίσεις φαίνεται ακόμα προσκολλημένος στους κανόνες του 19ου αιώνα, που ωστόσσο συμφωνούν με το χαρακτήρα των θεμάτων και των τόπων που ζωγραφίζει έξω από την πόλη. Αυτό του επιτρέπει να επανεξετάσει τις σχέσεις μεταξύ παρελθόντος και παρόντος: ενώ από το παρελθόν προτιμά να σχεδιάζει τα βικτωριανά στοιχεία των κτηρίων που θυμίζουν το εκλεκτό γούστο της περιόδου γύρω στο 1880, κατόπιν στις ελαιογραφίες θα κρατήσει την ερημιά και τις λιγοστές ανθρώπινες φιγούρες, χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μεγαλύτερου μέρους των υδατογραφιών του. Πράγματι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αυτές δεν περιέχουν ανθρώπινες φιγούρες, αλλά είναι γεμάτες με μια απτή ανθρώπινη παρουσία. Η γη κατακτήθηκε όντως απ' τον άνθρωπο, αλλά δεν βρίσκεται υπο τον έλεγχό του. Οι σύγχρονοί του τον κατηγορούν ότι επιλέγει τραχιά θέματα, στην πραγματικότητα όμως αυτός υιοθετεί την οπτική γωνία του ταξιδιώτη με έναν τρόπο που κάνει όποιον παρατηρεί τα τοπία να βυθίζεται μαζί του σ' αυτά. Πολύτιμη είναι η σχέση μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου αντικειμένου, μια σχέση που πρέπει να είναι τέλεια σε αντιστοιχία. Οι υδατογραφίες διορθώνονται ή ανανεώνονται συνέχεια, έτσι ώστε αυτός ο εσωτερικός διάλογος να γίνεται ολοένα και πιο πλήρης.

Πηγή:Αrtbook 23 HOPPER, Electa

"Η γρίπη της αρκούδας"

   Η Ζαχαρούλα δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε όνομα και πράμα. Κι αυτό επειδή είναι γρουσούζα, όχι απαραίτητα κακιά. Τις προάλλες που πέρασε απ’ το σπίτι μου μ’ έσκασε, της λέω να βάλω καφέ; Βάλε μου λέει κι αφήνει να βγει ένας αναστεναγμός που θα μπορούσε να σηκώσει τσουνάμι. Εν τω μεταξύ ανοίγω το κομπιούτερ μου και κάνει ν’ ανοίξει η πρώτη σελίδα του γκούγκλ, όση να βράσει κι ο καφές. Ρε σύ, μουρμουράω, τί έγινε πάλι, ιός; Ποιός λέει αυτή, ποιός είναι άρρωστος-α, δε στο ’πα είναι και φοβική- μάνα μου, μη μας κολλήσει! Ηρέμησε καλή μου, της λέω, ιός στο κομπιούτερ, κι εκείνη πρότεινε να του δώσω αντιβιοτικό. Για δες λεω και πλακίτσες η Ζαχαρούλα μας, μέσα έπεσε άθελά της. Καλά δε θα πεθάνει κιόλας, απαντάω εγώ η έξυπνη. Τί τό θελα... Γέλα εσύ, εμβόλιο για την καινούρια γρίπη έκανες; Είσαι σε ομάδα υψηλού κινδύνου; Τώρα γιατί με αντιμετωπίζει σα χούφταλο δεν το κατάλαβα. Και τούτο πάλι με την καινούρια και την παλιά γρίπη, τόσο ενδιαφέρον το βρίσκουν; Τί σημαίνει παλιά και καινούρια, λες και λήγει το συμβόλαιο της παλιάς γρίπης κι έρχεται η καινούρια. Κι εμείς τις περιμένουμε όπως την αλλαγή του χρόνου. Γρίπη των πουλερικών, των χείρων, των αγελάδων -επ, συγνώμη αυτές ήτανε τρελές- γρίπη των δέντρων, των γλάρων, των φυστικιών, και για να μην το τραβήξω, γρίπη των ταμείων, των υπουργείων, του ΑΣΕΠ, όλοι για εμβόλιο είμαστε μου φαίνεται κι ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

   Το ότι μας αντιμετωπίζουν μαζικά σαν παρτίδες υπολογιστών το ξέρουμε, αλλά δε θέλουμε να το παραδεχτούμε. Για δες σύμπτωση, και στο εμπόριο των υπολογιστών κατασκευάζεται κάθε τόσο ένα καινούριο antivirus που κρύβει πίσω του έναν καινούριο κατασκευασμένο ιό κι αυτός με τη σειρά του κρύβει πίσω του συμφέροντα μεγάλων πολυεθνικών. Σα να τους βλέπω, κάθονται στα στρογγυλά τραπέζια κι έχουμε και λέμε: δράση, αντίδραση, τόσα θα βγάλεις εσύ από την ιστορία του ιού, τόσα εγώ απ’ αυτήν του αντιβιοτικού. Είναι σαν να λέμε, σε βάζω να με βρίσεις στην τηλεόραση, να γίνει ντόρος κι απ’ αυτό να βγάλουμε κι οι δυο. Ψέματα λέω; Έτσι και με τα εμβόλια. Εγώ τώρα περιμένω τη γρίπη της αρκούδας, μάταια όμως μου φαίνεται, σάμπως έμεινε και καμιά; Η Ζαχαρούλα πάντως φοβάται λέει. Δεν παίζει με την υγεία. Και στην ουρά του ΙΚΑ στέκεται όσο της πούν, χωρίς να πει κιχ, προκειμένου να θεωρήσει τα φάρμακα. Και μάσκα έβαλε και τα χέρια της πλένει ένα τέταρτο τη φορά, και κανέναν δεν αγγίζει έξω-χαιρετούρες και φιλιά κομμένα. Και σκέφτομαι πάλι εγώ, μήπως τελικά ψάχνουμε λόγο για να μη φιλιόμαστε πια; Μήπως τόση είναι η ανθρωποφοβία μας και ο στρουθοκαμηλισμός μας που κάθε καινούρια γρίπη μας κάνει ν’ αποτραβιόμαστε από τους άλλους ακόμη περισσότερο; Μήπως νιώθουμε πιο ασφαλείς να συνομιλούμε μέσα απ’ το οχυρό του υπολογιστή μας; Γιατί δεν ξέρω, όλοι λέμε πως δεν έχουμε χρόνο, αλλά νά τα τσατ, νά τα μπλογκ, δώστου τα φόρουμ. Μήπως πρέπει να κάνουμε εμβόλιο να μας φυλάει από τη μοναξιά τελικά;
Α, δε στό πα, το κομπιούτερ μου χάλασε. Είχε ιό ταχυδομείου λέει. Ποιός πικρόχολος με θυμήθηκε;.. Ξ.Π.

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των Κυκλάδων "Κοινή Γνώμη" στις 3 Νοεμβρίου 2009

http://www.syros.aegean.gr/kg/koinignomi_2009-11-03.pdf

Ο Δαρβίνος διχάζει ακόμη, 150 χρόνια μετά

Εκατόν πενήντα χρόνια μετά τη διατύπωση της θεωρίας του για την προέλευση και εξέλιξη των Ειδών, ο Κάρολος Δαρβίνος εξακολουθεί να διχάζει επιστήμονες που τον υποστηρίζουν και τους επικριτές του που απορρίπτουν την ιδέα της ζωής χωρίς την ύπαρξη ενός δημιουργού.

Η «χρονιά του Δαρβίνου» που διανύουμε, με αφορμή τα 200 χρόνια από τη γέννηση του και τα 150 από την έκδοση του βιβλίου του, χαρακτηρίστηκε από πληθώρα δημοσιεύσεων και συνεδρίων για την εξελικτική θεωρία που διατύπωσε. Αν και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι διαλέξεις και απόψεις ακολούθησαν την πεπατημένη, σε κάποιες εκφράστηκαν νέες ιδέες επιχειρώντας να ανοίξουν καινούργια μονοπάτια, χωρίς όμως να διαφαίνεται συναίνεση, κυρίως επειδή πρόκειται για μια ισχυρή επιστημονική θεωρία που περιγράφει τη εξέλιξη των μορφών ζωής μέσα από τη φυσική επιλογή, η οποία ταυτόχρονα αποτελεί βάση θεωριών και απόψεων που περιλαμβάνουν τον αθεϊσμό.

«Οι άνθρωποι συχνά απορρίπτουν την εξέλιξη όχι ως επιστήμη, αλλά ως φιλοσοφία», εξηγεί ο Νικ Σπένσερ, διευθυντής μελετών βρετανικού think-tank. «Οι μεγαλύτεροι υπέρμαχοι του Δαρβινισμού συχνά συνδέονται με τον αθεϊσμό, την άρνηση ηθικών κανόνων και την την ιδέα ότι δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός ή σκοπός στο σύμπαν». Επεσήμανε ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ασπαστεί αντί-εξελικτικές απόψεις στις ΗΠΑ και τη Βρετανία τις τελευταίες δεκαετίες, «όχι γιατί απορρίπτουν την Εξέλιξη ως επιστήμη, αλλά γιατί την απορρίπτουν ως φιλοσοφία για τη ζωή. Κάποιος μπορεί να είναι υποστηρικτής της εξέλιξης αλλά ταυτόχρονα να πιστεύει στο Θεό και το σκοπό και τον σχεδιασμό», συμπλήρωσε.

Η θεωρία του Ευφυούς Σχεδιασμού, η ιδέα ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο όπως περιγράφεται στη Βίβλο συνδέονται κατά βάση σε συντηρητικές ομάδες προτεσταντών στις ΗΠΑ. Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, εστίασε στο βαθμό διάδοσης αντί-εξελικτικών θεωριών στο μουσουλμανικό κόσμο.

Ο Νιντάλ Γκεσούμ, Αλγερινός αστροφυσικός στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, είπε ότι 62% των μουσουλμάνων μαθητών και καθηγητών του ιδρύματος δήλωσαν σε πρόσφατη έρευνα ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι «μη αποδεδειγμένη», ενώ μόλις 10% των μη-μουσουλμάνων καθηγητών δήλωσαν ότι συμφωνούν με τον Δαρβίνο. Ο Γκεσούμ αναφέρθηκε ακόμη σε άλλη δημοσκόπηση που αναφέρει ότι 80% των Πακιστανών μαθητών αμφιβάλλουν για τη θεωρία της Εξέλιξης, ενώ πολλοί δάσκαλοι δεν την κατανοούν. «Θα χρειαστεί μακρά και διαρκής προσπάθεια», κατέληξε, ώστε να πειστούν οι μουσουλμάνοι ότι η Εξέλιξη δεν αρνείται την πίστη.

Πηγή: http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_25/11/2009_309915

ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ Έκθεση φωτογραφίας του STEVE McCURRY

Αφιερωμένη στα 30 χρόνια της φωτογραφικής του καριέρας εγκαινιάστηκε στις 11 Νοεμβρίου η έκθεση SUD-EST του STEVE McCURRY στο Palazzo della Ragione στην καρδιά του Μιλάνου και θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Ιανουαρίου 2010. Πρόκειται για 240 φωτογραφίες του που καλύπτουν το διάστημα 1980-2009 και συνοδεύουν τον επισκέπτη σε μια αφήγηση η οποία ξετυλίγεται σε ένα ταξίδι από πρόσωπα, χρώματα, τόπους και φώτα μιας μαγικής ατμόσφαιρας που σηματοδοτούν την ταυτότητα χωρών όπως το Αφγανιστάν, η Ινδία, το Θιβέτ, η Βιρμανία,μέσα από το φακό ενός μεγάλου φωτορεπόρτερ ο οποίος έχει βραβευτεί αρκετές φορές με το βραβείο World Press Photo Awards, δηλαδή το αντίστοιχο βραβείο νόμπελ στο χώρο της φωτογραφίας.

Η έκθεση χωρίζεται σε έξι ενότητες:

Ο άλλος Ο επισκέπτης συναντά την ομορφιά, την κομψότητα και την αξιοπρέπεια που εμπεριέχουν τα πορτραίτα του McCURRY. Ο ίδιος μάλιστα πάντοτε υπογράμμιζε το ρόλο που παίζει για κείνον ο σεβασμός της ανθρώπινης υπόστασης.




Σιωπή Εικόνες που παρουσιάζουν ανθρώπουν να προσεύχονται, σενάρια σιωπής.




Πόλεμος Εικόνες που διηγούνται την τραγωδία του πολέμου, το δράμα του ανθρώπου ενάντια στον άνθρωπο




Χαρά Εδώ οι εικόνες του McCURRY με τα έντονα χρώματά τους και την έυαισθησία τους κάνουν λόγο για τη χαρά της ζωής.




Παιδιά Φωτογραφίες όπου τα παιδιά καλούνται να αποποιηθούν την παιδικότητά τους και να φορέσουν ενήλικο βλέμμα.

Ομορφιά Η έκθεση ολοκληρώνεται με τρεις υπέροχες φωτογραφίες μια εκ των οποίων το αφγανό κορίτσι με τα πράσινα μάτια που πέρασε πια στην ιστορία της φωτογραφίας.

http://www.stevemccurrymilano.it



STEVE McCURRY SUD-EST
Milano, Palazzo della Ragione (piazza Mercanti, 1)
TELEFONO 0039 02 43353522
11 Νοεμβρίου 2009 - 31 Ιανουαρίου 2010

Ωράρια:
Από Τρίτη μέχρι Κυριακή h 9.30 - 19.30
Πέμπτη h 9.30 - 22.30
Δευτέρα h 14.30 - 19.30


Εισητήρια: € 8,00

«Φώτα, κάμερα, φύγαμε! Και ποιός μας πιάνει...»

   Πολύ μ’ έχει ενοχλήσει αυτή η υπόθεση του Ρόμαν Πολάνσκι. Μεγάλος σκηνοθέτης, δε λέω, και τον Πιανίστα εκτιμήσαμε και το μωρό της Ροζμαρί νταντέψαμε, κακό χρόνο νά ’χει μας έκανε να χάσουμε τον ύπνο μας, η τωρινή περίπτωση όμως δεν έχει να κάνει ούτε με το ταλέντο, ούτε με την τέχνη. Θυμίζω ότι ο σκηνοθέτης συνελήφθη ύστερα από αίτημα των ΗΠΑ ενώ προσπαθούσε να εισέρθει στην Ελβετία προσκεκλημένος από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ζυρίχης για να παραλάβει ένα βραβείο. Εις βάρος του εκκρεμούσε μια κατηγορία των αμερικανικών αρχών από το 1978 -είχε κατηγορηθεί για τον βιασμό ενός ανηλίκου κατά την διαρκεια μιας γιορτής στο σπίτι του Τζακ Νίκολσον (Πηγή Reuters). Κι αυτά ενώ η Πολωνία θεσπίζει νόμο για υποχρεωτικό φαρμακευτικό ευνουχισμό προς αντιμετώπιση της παιδεραστίας -ουπς! μήπως τους ξέφυγε κάτι; Κάποιοι διαδήλωσαν εναντίον των κατηγοριών, γιατί δεν θέλουν, λέει, ο Πολάνσκι τους να καθήσει στο ειδώλιο, είναι σκηνοθετάρα. Και τί μ’ αυτό, κατηγορείται για έγκλημα κατά ανηλίκου, ναι ή όχι; Έχουμε ξεφύγει ή μου φαίνεται;

   Απ’ την άλλη πλευρά βαλθήκαμε όλοι να χτυπάμε παλαμάκια στις σταρ που πηγαίνουν σε κακορίζικες χώρες για να υιοθετήσουν παιδί. Πολύ σικ μας φαίνεται που πορεύονται σεμνές -αυτές μπροστά κι από πίσω καμιά κατοσταριά φωτογράφοι- για να διαλέξουν μωρό, αυτό με την πιο τυμπανισμένη κοιλιά, λες και παίρνουν κουτάβι. Θα έχει καλύτερες ευκαιρίες λέει το παιδί, θα σωθεί μεγαλώνοντας κοντά της. Σάμπως μαζί της θα μεγαλώσει; Η μόνη στιγμή που θ’ ασχοληθεί μαζί του η σταρ είναι όταν θα το βγάλει βόλτα εκεί όπου κάνουν πλιάτσκο οι φωτογράφοι, για να ποζάρει με το βρέφος σε Πιετά. Θα το φορέσει σα φετινό παλτώ και μετά θα το πετάξει στ’ αζήτητα. Ή μάλλον χειρότερα, γιατί τουλάχιστον η γκαρνταρόμπα της κάποτε θα βγει σε πληστηριασμό, έχει βλέπεις το άρωμα της επιτυχίας... Για τις ανώνυμες μανάδες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με κόπο μιλάει κανείς; Εγώ πάντως σ’ αυτές βγάζω το καπέλο, γιατί τ’ αξίζουν. Οι δήθεν μαμάδες σταρ δεν θα θυσίαζαν την παραμικρή τσάντα Gucci για να φάει το παιδί, αν δεν έφτανε ο μισθός. Έξω απ’ το χορό, πολλά τραγούδια λες κυρά ποπ σταρ...

   Το star system είναι από τα πράγματα που προκαλεί ναυτία, αλλά ευτυχώς γνωρίζουμε ότι οι αυτοκρατορίες κάνουν τον κύκλο τους και πέφτουν. Το παράδοξο δεν είναι πως οι εμπλεκόμενοι προωθούν τα συμφέροντά τους , αλλά το ότι έχουν τόσο πλατιά απήχηση σε μας οι τρόποι που βρίσκουν για να είναι πάντα στο επίκεντρο, καθώς επίσης κι ο βαθμός της ανεκτικότητάς μας. Για να υπάρξει προσφορά πρέπει να υπάρξει και η ζήτηση, κι από όσο φαίνεται αγοράζουμε. Στα φίφτις η ηθική ήταν υποχρέωση, στα σέβεντις αντίδραση και σήμερα η ηθική φαίνεται να έχει γίνει ρετρό ή απλώς εμείς έχουμε γίνει ζόμπι που μασουλάνε υπνωτισμένα ό,τι κι αν μας σερβίρουν. Το star system δεν είναι ένοχο, είναι αποκρουστικό, και δυστυχώς είναι ο καθρέφτης της σύχρονης κοινωνικής δομής. Μεταξύ μας, η εν λόγω σταρ όταν άρχιζε την καριέρα της διέδιδε πως ήταν διατεθιμένη να πατήσει επι πτωμάτων για να πετύχει, ένα μωρό απ’ τo Μαλάουϊ θα την τρομάξει; Ξ.Π.

Copyright no 11509

και ΟΜΟΡΦΙΑ και ΘΛΙΨΗ από τον Καουαμπάτα

Το μυθιστόρημα Ομορφιά και θλίψη είναι το τελευταίο μεγάλο έργο του Καουαμπάτα και κατέχει από πολλές απόψεις θέση κατακλείδας της σπουδαίας καριέρας του νομπελίστα συγγραφέα. Είναι η ιστορία ενός μεσήλικα συγγραφέα, του Όκι, που μετά από περίπου ένα τέταρτο του αιώνα πηγαίνει στο Κιότο για να ξαναβρεί τον μεγάλο του έρωτα, την Οτόκο, που έχει γίνει στο μεταξύ γνωστή ζωγράφος. Εκεί θα γνωρίσει και το τρίτο πρόσωπο του έργου, την Κέικο, μαθήτρια της Οτόκο και κατά κάποιον τρόπο ιδανικό συμπλήρωμά της. Μαζί οι δύο γυναίκες δίνουν το πορτρέτο της ιδανικής γυναίκας που όμως εμπεριέχει δαιμονικά στοιχεία, ένα διπλό πορτρέτο που είναι το μέσο για να εκφράσει ο Καουαμπάτα την πραγματική του «λατρεία για τη γυναίκα». Το θέμα της Ομορφιάς και της Θλίψης, πάντοτε παρόν στο έργο του Καουαμπάτα, εδώ γίνεται τίτλος του ίδιου του μυθιστορήματος, ενός μυθιστορήματος που αποτελεί μια αριστουργηματική σπουδή πάνω στα θέματα του πληγωμένου έρωτα και της ζήλιας, της δαιμονικής ανθρώπινης φύσης και του θανάτου.

Μετάφραση: ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Εκδόσεις: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ  2009

Σελίδες: 272