"Η ζωή δε βρίσκεται σε αλφαβητική σειρά, όπως πιστεύετε εσείς. Εμφανίζεται λίγο εδώ και λίγο εκεί, όπως νομίζει αυτή καλύτερα, θρυμματίζεται, το πρόβλημα είναι να μαζέψεις μετά τα ψίχουλα, είναι μια σωρός από άμμο -και ποιός είναι άραγε ο κόκκος που συγκρατεί τον άλλο; Κάποιες φορές εκείνος που βρίσκεται στην κορυφή και φαίνεται υποβασταζόμενος από όλη τη σωρό είναι ακριβώς αυτός που κρατάει ενωμένους όλους τους άλλους. Γιατί αυτή η σωρός, βλέπεις, δεν υπακούει στους νόμους της φυσικής, βγάλε τον κοκκίσκο που πίστευες ότι δεν στήριζε τίποτα και καταρρέουν όλα, η άμμος γλυστρά, ισοπεδώνεται και δεν σου μένει άλλο από το να κάνεις ζιγκ ζαγκ με το δάχτυλο, κλωθογυρίσματα, μονοπάτια που δεν σε βγάζουν πουθενά, και δώστου να μένεις εκεί σχεδιάζοντας ελιγμούς, μα που να’ναι εκείνος ο ευλογημένος κόκκος που τους ένωνε όλους μαζί… Κι ύστερα, μια μέρα το δάχτυλο σταματά από μόνο του, δεν αντέχει πια να κλωθογυρίζει, στην άμμο υπάρχει ένα διάγραμμα περίεργο, ένα σχέδιο ανώφελο δίχως νόημα κι εκεί μια υποψία σε κυριεύει, ότι η σημασία όλου αυτού του πράγματος ήτανε τελικά τα ζιγκ ζαγκ."
Μετάφραση: Ξένια Παπαδημητρίου
Antonio Tabucchi
“La vita non è in ordine alfabetico”
"La vita non è in ordine alfabetico come credete voi. Appare... un po' qua e un po' là, come meglio crede, sono briciole, il problema è raccoglierle dopo, è un mucchietto di sabbia, e qual è il granello che sostiene l'altro? A volte quello che sta sul cocuzzolo e sembra sorretto da tutto il mucchietto, è proprio lui che tiene insieme tutti gli altri, perché quel mucchietto non ubbidisce alle leggi della fisica, togli il granello che credevi non sorreggesse niente e crolla tutto, la sabbia scivola, si appiattisce e non ti resta altro che farci ghirigori col dito, degli andirivieni, sentieri che non portano da nessuna parte, e dai e dai, stai lì a tracciare andirivieni, ma dove sarà quel benedetto granello che teneva tutto insieme... e poi un giorno il dito si ferma da sé, non ce la fa più a fare ghirigori, sulla sabbia c'è un tracciato strano, un disegno senza logica e senza costrutto, e ti viene un sospetto, che il senso di tutta quella roba lì erano i ghirigori."
Ο Αντόνιο Ταμπούκι γεννήθηκε το 1943 στην Πίζα, πόλη στην οποία εξακολουθεί να μένει, μετά από πολύχρονη παραμονή στην Πορτογαλία. Το 1997 τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Αριστείο Γραμμάτων. Τα βιβλία που έχει εκδώσει μέχρι σήμερα είναι τα εξής : Piazza d'Italia (1975), Il piccolo naviglio (1978), Il gioco del rovescio (1981), Donna di Porto Pim (1983 - Η γυναίκα του Πόρτο Πιμ, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Άγρα 1977), Notturno Indiano (1984 - Νυχτερινό στην Ινδία, ελλην. μτφρ. Μυρσίνης Ζορμπά, Οδυσσέας, 1990), Piccoli equivoci senza importanza (1985), Il filo dell'orizzonti (1986 - Η γραμμή του ορίζοντα, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Άγρα, 1998), I volatili del Beato Angelico (1987), I dialoghi mancati (1988), Un baule pieno di gente (1990), L'angelo nero (1991 - Ο Μαύρος Άγγελος, ελλην. μτφρ. Τότας Κονβερτίνο, Εστία, 1995), Sogni di sogni (1992 - Όνειρα ονείρων, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Άγρα, 1999), Requiem (1992 - Ρέκβιεμ, ελλην. μτφρ. Domenica Minniti, Οδυσσέας, 1994), Gli ultimi tre giorni di Fernando Pessoa (1994 - Οι τρεις τελευταίες μέρες του Φερνάντο Πεσσόα, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Άγρα, 1999) Sostiente Pereira (1994 - Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Ψυχογιός, 1995), La testa perduta di Damasceno Monteiro (1997 - Η χαμένη κεφαλή του Νταμασένου Μοντέιρου, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Ψυχογιός, 1998), Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες - Συζητήσεις του Αντόνιο Ταμπούκι με τον μεταφραστή του Ανταίο Χρυσοστομίδη εφ' όλης της ύλης (Άγρα, 1999).
