.jpg)
Δημιουργία του Iταλού καλλιτέχνη Λούτσιο Φοντάνα, το γλυπτό «Σύλληψη του χώρου, Φύση» αποτελεί ένα μοναδικό έργο ανάμεσα σε μια σειρά γλυπτών, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως το σημαντικότερο που φιλοτέχνησε ποτέ ο γλύπτης και το μεγαλύτερο σε διαστάσεις έργο του που εμφανίστηκε ποτέ σε δημοπρασία (1,3- 1,9 εκατ. στερλίνες). Έχοντας δημιουργηθεί έξι μήνες μετά τους περίφημους πίνακες με σκίσιμο στην επιφάνεια του Φοντάνα, το γλυπτό της δημοπρασίας αποτελεί μια εξερεύνηση της σύλληψης του χώρου με ένα νέο τολμηρό και εντελώς ρεαλιστικό τρόπο.
Lucio Fontana was an Italian-Argentine painter, sculptor, founder of the spatialism and author of that movement’s 1946 Manifesto Blanco and subsequent treatises. Emerging concurrently with abstract expressionism, spatialism aimed to liberate art from the brush, paint and plane – prefiguring the Conceptual art movement of the 60s as well as Environmental, Installation and Performance art.
The advent of television and neon lighting prompted Fontana and his cohorts to embrace a synthesis of sound, movement, time and space in their work – transforming matter into dynamic energy that invades both space and the temporal dimension. He was one of the first to promote the notion of art as gesture or performance, rather than as the creation of an enduring object.
You and I know him as the guy who cut his canvases.
“I am not interested in the kind of space you are talking about. Mine is a different dimension. The hole is this dimension.”
(Both quotes Lucio Fontana, from an interview with Tommaso Trini July 19, 1968.)
Concetto spaziale, Attese
Μεταφέροντας τον πίνακα "Πέντε κοψίματα σε κάδρο βαμμένο λευκό" ανακάλυψαν ένα μυστικό που δεν βγήκε ποτέ από την Galleria d'Arte Moderna στη Ρώμη: στο έργο αξίας πολλών εκατομυρίων ευρώ βρέθηκε ένα φτύσιμο, το οποίο ήταν γνωστό στους εργαζόμενους του μουσείου, αλλά κανένας δεν μιλούσε... Το φτύσιμο όμως έδωσε την ιδέα για την απαρχή μιας έκθεσης αφιερωμένη σε έργα τέχνης τύπου "αυτό το κάνω κι εγώ" η οποία θ' αρχίσει στις 13 Μαίου -πάντα στην GNAM- και θα είναι αφιερωμένη στα κοψίματα από τον Κλιμτ μέχρι τις μέρες μας. Μία διαδρομή για γερά νεύρα, ικανή να θυμώσει τον επισκέπτη πράγμα που εν μέρει είναι κι ο σκοπός της τέχνης, να του προκαλέσει δηλαδή δυνατά συναισθήματα. μεταφ. Ξ.Π.
Το σχόλιο του VIEWER: Αμα ήτανε στην Ελλάδα δηλαδή θα του ρίχνανε γιαούρτι; Κι η επόμενη ερώτηση: Kαλά θα του κάνανε ή όχι; Σιγά μη σκίσεις κανα καλσόν, ρε συ Φοντάνα...
