Με φακελάκι προχώρησε τις υποθέσεις του ένα εκατομμύριο πολίτες το 2009.
Στα 787 εκατ. ευρώ το κόστος της διαφθοράς!
Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες πλήρωσαν «φακελάκι» ή «γρηγορόσημο» τη χρονιά που πέρασε, για να εξυπηρετηθούν σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Διαφάνειας. Αυτό σημαίνει ότι το κόστος της διαφθοράς στην Ελλάδα έφτασε τα 787 εκατομμύρια ευρώ το 2009, ποσό αυξημένο κατά 39 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με το 2008.
Στην τελευταία έρευνα του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Διαφάνειας, το 13,4% των ελληνικών νοικοκυριών αναφέρουν περιστατικά διαφθοράς μέσα στη χρονιά που πέρασε. Η διαφθορά στο δημόσιο είναι σχεδόν διπλάσια σε σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα.
Όπως καταγράφεται στην έρευνα που παρουσιάστηκε την Τρίτη, από τα περιστατικά διαθφοράς που αναφέρθηκαν το 33,5% αφορούσαν σε νοσοκομεία. Ακολουθούν πολεοδομίες και εφορίες, όπου οι αναφορές για διαθφορά ξεπέρασαν το 15%. Και στις τρεις περιπτώσεις παρατηρείται αύξηση σε σχέση με το 2008.
Αντίθετα, σε υπηρεσίες του υπουργείου Μεταφορών τα περιστατικά διαφθοράς εμφανίζονται αρκετά μειωμένα (1,8% έναντι 6,6% το 2008).
Ανάμεσα στις ιδιωτικές υπηρεσίες, τις πρώτες θέσεις της διαφθοράς καταλαμβάνουν οι κλινικές, οι τράπεζες, οι δικηγόροι και οι ιδιώτες γιατροί (με ποσοστά από 15,5% έως 9%).
Κι ενώ στον ιδιωτικό τομέα είναι σπανιότερα τα περιστατικά διαφθοράς που αναφέρονται, τα ποσά που δαπανώνται είναι υψηλότερα. Όπως διαπιστώνει η «Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς», στις ιδιωτικές υπηρεσίες το κάθε είδους «φακελάκι» φτάνει κατά μέσο όρο τα 1.671 ευρώ, ενώ στο δημόσιο τομέα η μέση «ταρίφα» είναι 1.355 ευρώ.
Με βάση τα παραπάνω εκτιμάται ότι τα ελληνικά νοικοκυριά πλήρωσαν πέρυσι περίπου 462 εκατομμύρια ευρώ σε διεφθαρμένες δημόσιες υπηρεσίες και άλλα 325 εκατομμύρια σε αντίστοιχες ιδιωτικές υπηρεσίες.
Το σχόλιο του VIEWER: "Πω, πω, μάτι δεν μπορώ ν' ανοίξω από τότε που έχασα τις εκλογές. Μου βγήκε η κούραση, όλο φαί και ύπνο είμαι... Δε λες καλά που είναι κι ο Γιωργάκης..."
Δημιουργία του Iταλού καλλιτέχνη Λούτσιο Φοντάνα, το γλυπτό «Σύλληψη του χώρου, Φύση» αποτελεί ένα μοναδικό έργο ανάμεσα σε μια σειρά γλυπτών, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως το σημαντικότερο που φιλοτέχνησε ποτέ ο γλύπτης και το μεγαλύτερο σε διαστάσεις έργο του που εμφανίστηκε ποτέ σε δημοπρασία (1,3- 1,9 εκατ. στερλίνες). Έχοντας δημιουργηθεί έξι μήνες μετά τους περίφημους πίνακες με σκίσιμο στην επιφάνεια του Φοντάνα, το γλυπτό της δημοπρασίας αποτελεί μια εξερεύνηση της σύλληψης του χώρου με ένα νέο τολμηρό και εντελώς ρεαλιστικό τρόπο.
Lucio Fontana was an Italian-Argentine painter, sculptor, founder of the spatialism and author of that movement’s 1946 Manifesto Blanco and subsequent treatises. Emerging concurrently with abstract expressionism, spatialism aimed to liberate art from the brush, paint and plane – prefiguring the Conceptual art movement of the 60s as well as Environmental, Installation and Performance art.
The advent of television and neon lighting prompted Fontana and his cohorts to embrace a synthesis of sound, movement, time and space in their work – transforming matter into dynamic energy that invades both space and the temporal dimension. He was one of the first to promote the notion of art as gesture or performance, rather than as the creation of an enduring object.
You and I know him as the guy who cut his canvases.
“I am not interested in the kind of space you are talking about. Mine is a different dimension. The hole is this dimension.”
(Both quotes Lucio Fontana, from an interview with Tommaso Trini July 19, 1968.)
Concetto spaziale, Attese
Μεταφέροντας τον πίνακα "Πέντε κοψίματα σε κάδρο βαμμένο λευκό" ανακάλυψαν ένα μυστικό που δεν βγήκε ποτέ από την Galleria d'Arte Moderna στη Ρώμη: στο έργο αξίας πολλών εκατομυρίων ευρώ βρέθηκε ένα φτύσιμο, το οποίο ήταν γνωστό στους εργαζόμενους του μουσείου, αλλά κανένας δεν μιλούσε... Το φτύσιμο όμως έδωσε την ιδέα για την απαρχή μιας έκθεσης αφιερωμένη σε έργα τέχνης τύπου "αυτό το κάνω κι εγώ" η οποία θ' αρχίσει στις 13 Μαίου -πάντα στην GNAM- και θα είναι αφιερωμένη στα κοψίματα από τον Κλιμτ μέχρι τις μέρες μας. Μία διαδρομή για γερά νεύρα, ικανή να θυμώσει τον επισκέπτη πράγμα που εν μέρει είναι κι ο σκοπός της τέχνης, να του προκαλέσει δηλαδή δυνατά συναισθήματα. μεταφ. Ξ.Π.
Το σχόλιο του VIEWER: Αμα ήτανε στην Ελλάδα δηλαδή θα του ρίχνανε γιαούρτι; Κι η επόμενη ερώτηση: Kαλά θα του κάνανε ή όχι; Σιγά μη σκίσεις κανα καλσόν, ρε συ Φοντάνα...
Το σχόλιο του VIEWER: Ο Γιωργάκης σε στιγμή δημιουργικού οίστρου για το έργο του "Perestrojka" εργάζεται "αλα Λούτσιο Φοντάνα". Μόνο που αντί να κόψει, κόπηκε...
Rimini, Castel Sismondo. 10th october 2009 - 21st march 2010
An event that cannot be missed, as it will never occur again. Sixty five masterpieces of European painting – dating from the sixteenth to the twentieth century – from one of the world’s most important museums, the Museum of Fine Arts in Boston. An occasion that will never be repeated, as it is the result of the American institute’s temporary closure of a portion of its exhibition space for renovations. In autumn of 2010, the museum will inaugurate an immense new wing designed by Norman Foster. As always happens in these cases, after the renovations are completed the museum will block further loans of its works. As a consequence, over the next few months, Rimini will act as the representative for Boston and its extraordinary museum not only in Italy but in all of Europe.
A great lesson in art history presented to all. The statements from Malcolm Rogers, the director of the American museum, and Marco Goldin, the director of Linea d’Ombra and the curator of this exhibition, were remarkably similar: art is for everyone. They share a common conviction that there should be no obstacles or hindrances to viewing these works of art, these masterpieces from every period, and that they should be able to be admired even by those with no background in art. Although the works cover many important European national schools, the exhibition in Rimini was arranged by Marco Goldin according to a conception of continuous thematic groupings, divided into six sections:
- Religious work
- The nobleness of the portrait
- The intimacy of the portrait
- Still lifes
- Interiors
- The "new" landscape
Thus, in this arrangement, portraits by Tintoretto and Moroni will be displayed alongside an absolute masterpiece, a wonder among wonders, the famous portrait of Edmondo and Thérèse Morbilli painted by Degas in 1865. New conceptions of landscapes will be explored first through a seventeenth-century Dutch work by Van Ruysdael, then through works by Constable and Corot, and finally through highly perceptive views painted first by Van Dyck and later by Gainsborough. Adding to these splendours, the superb group of still lifes begins with Fantin–Latour, the leading Impressionist painter in this genre, and continues with works by Matisse, Gris and Braque. Yet there is still more: the anguish of a sublime Deposition of Christ by Veronese displayed next to the shadowy darkness of a superb painting by Francesco Del Cairo, depicting the head of St. John the Baptist. Another display offers contemporaneous depictions of filial love by Bouguereau, a famous Salon painter, and Renoir. In addition, an incredible series of portraits begins with masterpieces by Velásquez and Rembrandt and ends with an unforgettable large canvas by Picasso featuring a Cubist portrait of a woman, dating from 1910. One of Picasso's crowning achievements, this work will be displayed alongside a portrait by Hals, to compare a remarkable and similar breaking down of form. The list of wonders continues with a series of seven woks by ClaudeMonet, a true exhibition within an exhibition that features such famous works as a version of Water Lilies and Japanese Bridge and one of Rouen Cathedral. Also on display, Spanish works by Murillo,El Greco, and Zurbarán. De Hooch, Saenredam and De Witte are represented as well, with their almost metaphysical interiors from seventeenth-century Holland. Not to mention an astounding selection of Impressionist works that will include, in addition to the artists previously mentioned, Manet, Sisley, Pissarro, Cézanne, Bernard, Signac, Gauguin and Van Gogh. In brief, a wealth of beauty that will radiate from Rimini.
"ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ 2 άλογα ιππευμένα, αρσενικό βαρβάτο 6.5 ετών, χρώμα σκούρο καφέ, με άριστα χαρακτηριστικά, τιμή 1800 ευρώ. Επίσης φοράδα κόκκινη ηλικίας 5 ετών, η οποία είναι έγγυος στον 4ο μήνα. Τιμή 1700 ευρώ.
Πληρ. Τηλ. 69..."
Σχόλιο τουVIEWER: Μια διευκρίνιση θα ήθελα, η φοράδα έμεινε έγκυος από τον "βαρβάτο" ή από άλλον; Και αν κατάλαβα καλά με την αγορά δύο αλόγων, παίρνω τρία, σαν να λέμε η καημένη φοράδα είναι κάτι σαν kinder-έκπληξη;...
"ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ 3 κατσίκια (Αλπινάκια), έτοιμα να γεννήσουν προς 180 ευρώ το ένα και 3 ντόπιες κατσίκες πολύ καλές στο γάλα."
Πληρ. Τηλ. 69...
Σχόλιο VIEWER: Δεν ξέρω αν τα λέω καλά, αλλά τα κατσίκια γεννάνε ευρώ κι οι κατσίκες γίνανε άσσοι στο γάλα; Και τ' αλπινάκια μας τα στείλαμε στο Βανκούβερ...
Λένε πως η πρώτη μάσκα εμφανίστηκε στα σκοτεινά υγρά κανάλια της Βενετίας κάποια νύχτα του 1200. Ηταν λευκή και χωρίς χαρακτηριστικά.
Πέρασαν 500 ολόκληρα χρόνια για να πάρει πλέον σχήματα, χρώματα, χαρακτήρες και ρόλους στη ζωή και στην τέχνη, τη μέρα και τη νύχτα, στα φανερά και στα κρυφά, για πλούσιους και φτωχούς, για άρχοντες και για υπηρέτες.
Κι έγινε συνήθεια ώστε κάποιες εποχές του χρόνου κυκλοφορούσαν παντού μασκοφόροι και δεν ξεχώριζε ούτε η ταυτότητα αλλά ούτε η κοινωνική τους θέση.
Κι έτσι -ακόμη και αν αρχικά ο σκοπός ήταν η μυστικότητα σε κάποιες συναλλαγές- σιγά σιγά επικράτησε η απόλυτη ελευθερία στο φέρσιμο, στις συναναστροφές και πάνω απ’ όλα στον έρωτα, όπως, όπου, όποτε και με όποιον ήθελε ο καθένας. Χωρίς ντροπή, χωρίς έλεγχο, χωρίς συνέπειες.
Ο Καζανόβας (από τον γνωστό γόη), ο Γάτος, Η Βενετσιάνα Αρχόντισσα του 15ου αιώνα με τα βαριά κοσμήματα και τις υπερβολικές κομμώσεις, το Λιοντάρι σήμα κατατεθέν της Δημοκρατίας και όλες οι εκφράσεις της φαντασίας γλιστρούσαν στα ήρεμα, σκοτεινά κανάλια, επιδιδόμενοι σε απλές κι πιο σύνθετες ασχολίες, λέγοντας ελεύθερα τι πίστευαν και τι ήθελαν, αφού κανείς δε μπορούσε να τους κρίνει και τίποτα να τους στιγματίσει.
Ιδιαίτερη μορφή εκείνη του Γιατρού της Πανούκλας, μονόχρωμη συνήθως και με πολύ χοντρή και μακριά μύτη σαν ράμφος, ήταν ίσως η μόνη από τις μάσκες που είχε πρακτική σημασία και χρησιμότητα: όταν ο γιατρός επισκεπτόταν του ασθενείς έβαζε μέσα στο κενό του ράμφους υφάσματα ποτισμένα με φάρμακα, ώστε να προστατεύεται από την επιδημία.
Μέσα από το θέαμα και τις ερωτοτροπίες οι Βενετσιάνοι οδηγήθηκαν στην ασυδοσία κι τελικά την παρακμή. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις που στόχευαν στον περιορισμό του εθίμου αυξήθηκαν και σοβάρεψαν κι έτσι λίγο πριν από το τέλος του 17ου αιώνα, η περίοδος που επιτρεπόταν η κυκλοφορία με μάσκες περιορίστηκε σε ένα τρίμηνο, ξεκινώντας από την επομένη των Χριστουγέννων. Τελικά μειώθηκε ακόμη περισσότερο στο δεκαπενθήμερο ξεφάντωμα που γνωρίζουμε ως Καρναβάλι πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή.
Η Βενετία σήμερα είναι γεμάτη από εκατοντάδες μαγαζιά που πωλούν μάσκες. Στην πλειονότητά τους πρόκειται για γύψινες μάσκες με ευφάνταστα σχέδια και χρώματα που παράγονται βιομηχανικά και μαζικά για τους τουρίστες. Υπάρχουν ακόμη σήμερα εργαστήρια που φτιάχνουν χειροποίητες μάσκες όπως γινόταν τον καιρό εκείνο.
Φτιάχνουν το γύψινο καλούπι από το οποίο παίρνει σχήμα ένας πολτός από χαρτί, κουρέλια και ένα είδος κόλλας. ΄Οταν αυτή η μορφή πεπιεσμένου χαρτιού στεγνώσει, περνιέται με ένα στρώμα λεπτού γύψου και μετά με ένα προπαρασκευαστικό χρώμα-βάση για τα υπόλοιπα χρώματα και όλα τα άλλα υλικά της μάσκας όπως παγιέτες, φτερά, κουδουνάκια. Βασικό είναι μετά από κάθε στάδιο η μάσκα να αφήνεται αρκετές ώρες για να στεγνώσει πριν προχωρήσει ο τεχνίτης στο επόμενο.
Η διαδικασία είναι κοπιαστική και χρονοβόρα και το αποτέλεσμα πιο χοντροκομμένο από τις γύψινες βιομηχανοποιημένες μάσκες, η αξία τους όμως έγκειται στην τέχνη που μένει αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες.
Η διαφορά άλλωστε αντικατοπτρίζεται στις τιμές που ξεκινάνε από λίγες δεκάδες ευρώ και μπορεί να φτάσουν το πολύ μερικές εκατοντάδες, ενώ οι χειροποίητες είναι πιο μεγάλες και εύθραυστες και οι τιμές τους αρχίζουν από αρκετά πιο ψηλά.
Στη Βενετία όλες οι εκφράσεις είναι εδώ πάνω στα ράφια και στις βιτρίνες, κρεμασμένες στα υπαίθρια κιόσκια δίπλα στην αποβάθρα με τις γόνδολες. Και όλες οι επιθυμίες κρύβονται καλά πίσω τους.
Οι μάσκες της Κομέντια ντελ ΄Αρτε
Στις αρχές του 16ου αιώνα στην Ιταλία εξακολουθούσαν να παίζονται στα λατινικά οι κωμωδίες των ποιητών της Ρωμαικής εποχής, του Πλαούτου και του Τερέντιου, που μιμούνται το έργο του κατά εκατό χρόνια παλαιότερου ποιητή Μενάνδρου. Αυτός καθώς έχοντας στερέωσει το ενδιαφέρον του στη μικροαστική ζωή, εγκαταλείποντας την πολιτική σάτυρα της αρχαίας κωμωδίας του Αριστοφάνη, φέρνει στο προσκήνιο νέα πρόσωπα, που σταδιακά απέκτησαν σταθερά χαρακτηριστικά και συγκεκριμένη δράση, τους ερωτευμένους νέους, τους μαστρωπούς, τους φιλάργυρους γέρους, τους παράσιτους δούλους κ.α.. Τα πρόσωπα αυτά, με τα κωμικά τους στοιχεία, πέρασαν στο έργο του Πλαύτου και του Τερέντιου.
Έτσι στις αρχές του 16ου αιώνα στην Ιταλία εμφανίζεται μια πλειάδα συγγραφέων με Λόγια παιδεία που έχουν ως πρότυπο τους δύο προηγούμενους Ρωμαίους ποιητές. Το έργο τους όμως δεν είχε ιδιαίτερες λογοτεχνικές και σκηνικές αξιώσεις γι αυτό και η πορεία που διέγραψαν δεν υπήρξε λαμπρή. Ωστόσο έμεινε στην ιστορία ως Comedia erudia (Λόγια Κωμωδία) η οποία θ' αποτελέσει τον καμβά της Commedia dell' arte, της αυτοσχέδιας δηλαδή κωμωδίας επαγγελματιών θεατρίνων, που διαφέρει ως προς τη Λόγια στο ότι η δεύτερη είναι έργο επώνυμων συγγραφέων.
Πώς γεννιέται η Κομέντια ντελ άρτε; Πολλοί ερασιτέχνες μίμοι αναπτύσσοντας την πλούσια παράδοση του λαικού θεάτρου αρχίζουν να ψυχαγωγούν τον κόσμο στα πανηγύρια, στους γάμους και κυρίως στο καρναβάλι με αυτοσχέδιες σκηνές εμπνευσμένες από παραστάσεις που είχαν δει στο παρελθόν. Ορισμένα πρόσωπα από τις προηγούμενες λόγιες κωμωδίες, όπως πονηροί δούλοι, τείνουν με την πάροδο του χρόνου ν' αποκοπούν από τα κείμενα και ν' αποκτήσουν αυτοτελή θεατρική οντότητα, την οποία το κοινό επευφημούσε.
Έτσι γεννήθηκε ο Αρλεκίνος, ο παμπόνηρος υπηρέτης, ευρηματικός και σβέλτος, αρχιτέκτονας του γρήγορου κόλπου. Ο γέρος έμπορος Πανταλόνε, πατέρας ή σύζυγος νεαρής γυναίκας, τσιγκούνης και γκρινιάρης, εύκολο θύμα του υπητέρη. Ο Ντοντόρος, γέρος σοφολογιότατος, που μιλά μια εξεζητημένη μεικτή γλώσσα με πολλά λατινικά ρητά και με τη δράση του διακωμωδεί τις ακρότητες της ανθρωπιστικής παιδέιας. Ο Καπετάνιος, ψευτοπαλικαράς και θρασύδειλος, φαφλατάς κι υπερφίαλος. Ο Μπριγκέλας, υπηρέτης ψεύτης και βραδύνους, κλέβει πορτοφόλια κι άλλα τιμαλφή των κυριών.
Οι επαγγελματίες θεατρίνοι της Commedia dell' arte ως "improvisatori" (improvvisare =αυτοσχεδιάζω, ετοιμάζω επι τόπου) δεν αποστήθιζαν -όπως άλλωστε κι οι ερασιτέχνες μίμοι- ένα έργο, είχαν όμως ως βάση το σκηνάριο, ένα προσχέδιο πλοκής και σύμφωνα μ' αυτό αυτοσχεδίαζαν την τροπή που θα έδιναν στη δράση. Το είχαν τοιχοκολλημένο στα παρασκήνια και το συμβουλεύοταν πριν από την έξοδό τους στη σκηνή. Η υπόθεση στρεφόταν συνήθως γύρω από μια ερωτική ιστορία διακωμωδώντας τις δυσκολίες που αναφυόταν για την ένωση των ερωτευμένων, οι οποίοι -όμορφοι καθώς συνήθως ήταν- δεν φορούσαν μάσκες ποτέ.
Δεν είναι απόλυτα σαφές αν η συνήθεια των Βενετσιάνων να φορούν μάσκες επηρέασε την Κομέντια ντελ άρτε ή αν η τελευταία συνετέλεσε στην καθιέρωση του εθίμου, πάντως αποτέλεσε τελικά ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της. Οι μάσκες είχαν πολλαπλή αξία. Δεν ήταν μόνο ένα προσωπείο αλλά και το έμβλημα ενός προσώπου στο οποίο απέδιδαν συγκεκριμένα διακριτικά γνωρίσματα. Για παράδειγμα ο υπηρέτης Αρλεκίνος φορούσε μάσκα που θύμιζε γάτα παραπέμποντας στην πονηριά του συγκεκριμένου ζώου. Ο κάθε ρόλος είχε πάντα το ίδιο προσωπείο και την ίδια έκφραση. Έτσι, οι ηθοποιοί έπρεπε να δουλέψουν πάνω στη γλώσσα του σώματος, ώστε από το σύνολο των κινήσεων να αντιλαμβάνεται ο θεατής την αλλαγή των συναισθημάτων και της πλοκής.
Οι πρωτόβγαλτοι μάλιστα στη σκηνή φορούσαν υποχρεωτικά λευκή, ανέκφραστη μάσκα, ώστε να εξασκούνται στην συνολική κίνηση του σώματος. Η γλώσσα της Κομέντια ντελ άρτε ήταν τολμηρή όπως άλλωστε κι οι χειρονομίες.
Η μεγάλη δύναμη της Κομέντια ντελ άρτε υπήρξε πάντοτε ο αυτοσχεδιασμός ανάλογα με τα ήθη και την πολιτική κατάσταση κάθε πόλης -μάλιστα ένα χαρακτηριστικό της ήταν τα λεκτικά αστεία που βασίζονταν στα γλωσσικά ιδιώματα κάθε περιοχής. Ωστόσο όσο κι αν η πλοκή διαφοροποιείτο, κάθε φορά οι ρόλοι ήταν σταθεροί και γνώριμοι, τόσο πολύ που στις περισσότερες περιπτώσεις καθιερωμένων ηθοποιών αυτοί γίνονταν πλέον γνωστοί σε όλον τον κόσμο με το όνομα του χαρακτήρα που υποδύονταν.
Γκότσι και Γκολντόνι
Ο Κάρλο Γκολντόνι γεννήθηκε το 1707 στη Βενετία. Ύπήρξε ένας δραματουργός που αναμόρφωσε την κωμωδία, κατήργησε τις μάσκες κι έστρεψε το μυθογραφικό ενδιαφέρον στην καθημερινότητα της εποχής του. Ο Γκολντόνι δίνει μια μνημειώδη άποψη για τον Αρλεκίνο στο έργο του "Υπηρέτης δυο αφεντάδων". Από τους τυποποιημένους ήρωες της Κομέντια ντελ άρτε πέρασε στα εξατομικευμένα πρόσωπα. Οι ήρωές του είναι ζωντανοί κομψοί, απρόβλεπτοι, διασκεδαστικοί. Για τις καινοτομίες του επικρίθηκε ιδιαίτερα από τους ομότεχνούς του και ειδικά από τον Κάρλο Γκότσι, επίσης διάσημο δραματουργό της εποχής, ο οποίος έμεινε προσκολλημένος στην Κομέντια ντελ άρτε.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΒΙΑΙΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ
Save animals in China!
Η Heather Mills McCartney αποκαλύπτει τις βιαιότητες και τις αποτρόπαιες πράξεις της κινεζικής βιομηχανίας γούνας.(Σε περίπτωση συναισθηματικής υπερευαισθησίας ΜΗ δείτε αυτό το βίντεο)
Ξέρεις από πού προέρχεται ο γιακάς από αληθινή γούνα που στολίζει την κουκούλα σου, το μπουφάν, το καπέλο, το κασκόλ, τις μπότες σου; Από εκτροφές ζώων σε απάνθρωπες συνθήκες, κι έπειτα δολοφονημένα και ξεπετσιασμένα τις περισσότερες φορές ΖΩΝΤΑΝΑ! Εκείνος ο γιακάς υπήρξε η γούνα ενός υπέροχου ζώου από το οποίο ξεριζώθηκε για μια μόδα ανούσια, που μπορούμε να κάνουμε και χωρίς αυτήν. Μια ανούσια μόδα με ανούσιους οπαδούς. Περισσότερα από 50 εκκατομύρια ζώα αποδεκατίζονται κάθε χρόνο για τη χρήση της γούνας σε παρόμοια προιόντα ένδυσης και υπόδυσης. Μπορούμε να σταματήσουμε αυτή τη σφαγή διαλέγοντας να μποικοτάρουμε τις αγορές που εμπορεύονται τις γούνες;
ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ
ΤΑ ΕΚΤΡΟΦΕΙΑ
Άγρια ζώα στοιβαγμένα σε μικροσκοπικά μεταλλικά κλουβιά όπου σκίζονται τα πόδια τους προκαλώντας παραμορφώσεις. Το στρες και η ταλαιπωρία που υπομένουν στη φυλακή τους προκαλούν νευρωτικές συμπεριφορές, κανιβαλισμό κι αυτοτραυματισμούς, λόγοι για τους οποίους ποτίζονται με ηρεμιστικά και ψυχοφάρμακα. Τα συσκευασμένα αυτά ζώα δεν μπορούν να αντέξουν τη ζέστη και το κρύο, καθώς δεν έχουν την δυνατότητα να καλυφθούν ή να ξεφύγουν.
ΠΑΓΙΔΕΣ
Τα ζώα πιάνονται σε παγίδες στο φυσικό τους περιβάλλον και χωρίς να μπορούν να ελευθερώσουν το πόδι τους για να ξεφύγουν, παραμένουν σ αυτή την αγωνιώδη κι επίπονη κατάσταση για μέρες. Αν τα ζώα αυτά κριθούν ακατάλληλα για τη βιομηχανία πετιούνται στ' αζήτητα.
ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ
Μετά από μακρά περίοδο φυλάκισης σε άθλιες συνθήκες οι εκτροφείς σκοτώνουν τα ζώα σε χώρους με γκάζι, με κατάγματα στο σβέρκο, με ηλεκτρική κένωση στο στόμα, στον κόλπο, στον πρωκτό, χτυπήματα με μπαστούνι ή βελόνες στο κρανίο.
ΝΟΥΜΕΡΑ ΘΥΜΑΤΩΝ
Για ένα μόνο πανωφόρι δίνουν τη ζωή τους 240 ζώα, γάτες, σκύλοι, κουνέλια, κογιότ, βιζόν, φώκιες, αλεπούδες, λύκοι, κ.α. που φτάνουν τα 50 εκ. θύματα ετησίως.
ΜΟΛΥΝΣΗ
Οι επεξεργασίες κι οι βαφές των δερμάτων φορτώνουν το περιβάλλον με χημικά τοξικά προιόντα υψηλότατου κινδύνου.
ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΖΩΩΝ
Η βιομηχανία της γούνας προσπαθεί να παραπλανήσει τους καταναλωτές προτείνοντας τώρα πια όχι μονάχα πανωφόρια αλλά και αξεσουάρ σε προσιτές τιμές όπως γιακάδες, κασκόλ, ακόμη και διακοσμητικά είδη. Αυτά τα είδη πολλές φορές δουλεύονται με τρόπους που δεν είναι άμεσα εμφανές το ότι πρόκειται για αληθινή γούνα. Τα ζώα είναι πλάσματα ευαίσθητα στον πόνο όσο κι οι άνθρωποι και θα έπρεπε να τα σεβόμαστε με τον ίδιο τρόπο, διότι μόνο από άγνοια κι εγωισμό θα μπορούσαν να θεωρούνται είδος κατώτερο του ανθρώπου και στην υπηρεσία του.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ, ΜΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ!
Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΔΥΣΗ Εκτροφεία ζώων και ετήσια παραγωγή γούνας σε νούμερα
Φιλανδία: περισσότερα από 1.500 εκτροφεία, 2,1 εκ. γούνες βιζόν και 2,1 εκ. γούνες αλεπούς.
Γερμανία: υπάρχουν ακόμα 26 εκτροφεία με μια ετήσια παραγωγή 150.000 γουνων
Aυστρία: τα εκτροφεία έχουν απαγορευτεί. Δέκα χρόνια πριν ήταν εκατοντάδες.
Bέλγιο: περίπου 15 εκτροφεία για 120.000 γούνες
Λουξεμβούργο: δεν υπάρχουν εκτροφεία
Δανία: η μεγαλύτερη παραγωγός χώρα με 12,3 εκ. βιζόν σε 5000 εκτροφεία!
Μεγάλη Βρετανία: τα εκτροφεία των ζώων απαγορεύτηκαν στις αρχές του 2003.
Γαλλία: παράγει ετησίως περίπου 150.000 γούνες βιζόν
Ιρλανδία: στη νότια Ιρλανδία υπάρχουν ακόμα 6 εκτροφεία που παράγουν περίπου 140.000 γούνες βιζόν ετησίως και τουλάχιστον 2 εκτροφεία για αλεπούδες και 1.800 γούνες ετησίως.
Oλλανδία: τα εκτροφεία απαγορεύτηκαν μέσα στο 2008.
Μέχρι τότε τα στοιχεία ανέφεραν 3 εκ. γούνες βιζόν σε 200 εκτροφεία ζώων.
Noρβηγία: ετήσια παραγωγή 370.000 γούνες βιζόν και 370.000 γούνες αλεπούς σε 500 περίπου εκτροφεία.
Ισπανία: ετήσια παραγωγή 150.000 γούνων
Σουηδία: 1,3 εκ. γούνες βιζόν το χρόνο σε 160 εκτροφεία. Εκείνα της αλεπούς έχουν απαγορευτεί από το 2001.
Ηνωμένες Πολιτείες: 1 εκ. βιζόν σε 400 εκτροφεία.
Καναδάς: παράγει 1 εκ. γούνες βιζόν το χρόνο σε 200 περίπου εκτροφεία κυρίως στο Οντάριο.
Στη Νέα Σκωτία υπάρχει μια εκατοντάδα εκτροφείων αλεπούς.
Πηγή: www.campagnaaip.net -ITALIA
απόδοση από τα ιταλικά- Ξένια Παπαδημητρίου
CAMPAGNE E GRUPPI CONTRO L' INDUSTRIA DELLA PELLICCIA
Kαμπάνιες και γκρουπ κατά της βιομηχανίας της γούνας (θα βρείτε πολλές πληροφορίες)
"Xιλιάδες απελευθερωμένα βιζόν πολιορκούν χωριό στην Κοζάνη" Της Ζωγιας Kουταλιανου
Αντιμέτωποι με ένα πρωτοφανές πρόβλημα βρέθηκαν οι κάτοικοι του δήμου Ασκίου Κοζάνης, όταν το πρωί της Δευτέρας χιλιάδες γουνοφόρα ζωάκια βιζόν πλημμύρισαν τον ημιορεινό οικισμό του Καλονερίου, κάνοντας επιδρομές σε κοτέτσια και αυλές, κατασπαράζοντας κότες και κουνέλια. Πολλά από αυτά βρήκαν καταφύγιο σε σπίτια, ακόμη και στην αυλή του δημαρχείου, όπου ένα μάλιστα επιτέθηκε σε ένα τετράχρονο κορίτσι και το δάγκωσε στο πόδι, χωρίς ευτυχώς να προκαλέσει μεγάλο τραύμα. Το «κουτί της Πανδώρας» ή καλύτερα τα κλουβιά όπου ζούσαν τα βιζόν είχαν ανοίξει άγνωστοι τα μεσάνυχτα της Κυριακής, παραβιάζοντας δύο φάρμες εκτροφής γουνοφόρων ζώων της περιοχής, το δέρμα των οποίων χρησιμοποιείται στα γούνινα επανωφόρια, καπέλα, κ.α. και απελευθερώνοντας περίπου έξι χιλιάδες μικρά ζώα. Οι υποψίες για το συμβάν πέφτουν στην οργάνωση «Κοράκια της εκδίκησης» («Corvus Revengis») που τον περασμένο Φεβρουάριο είχαν απελευθερώσει περισσότερα από χίλια βιζόν από εκτροφείο της γειτονικής Σιάτιστας. Σε προκήρυξή τους, τότε, οι δράστες έκαναν λόγο για «γενοκτονία και άθλιες συνθήκες αιχμαλωσίας χιλιάδων ζώων», ενώ προειδοποιούσαν όσους ενδιαφέρονται για την κοινοτική επιδότηση για εκτροφεία γουνοφόρων ζώων να φροντίσουν να ασφαλίσουν τις επιχειρήσεις τους... Ωστόσο, τα χιλιάδες βιζόν που βρήκαν τον δρόμο προς την ελευθερία χαρακτηρίζονται επικίνδυνα τόσο για την πανίδα όσο και για τους ανθρώπους, καθώς είναι σαρκοβόρα και επιθετικά, όπως επιβεβαίωσε και το ατυχές περιστατικό της επίθεσης στο μικρό κορίτσι. «Η γιαγιά του κοριτσιού αναγκάστηκε να το χτυπήσει με την εφημερίδα για να αποκολληθεί από το πόδι της. Οι κάτοικοι μετρούν απώλειες σε οικόσιτα ζώα, ενώ ανακαλύπτουν τα βιζόν ακόμη και μες στα σπίτια τους, γέμισε ο τόπος από αυτά», είπε στην «Κ» ο δήμαρχος Ασκίου, κ. Βασ. Πάτρας, εξηγώντας πως αντίστοιχη ήταν η κατάσταση και τον Φεβρουάριο, όταν καταγράφηκε το πρώτο αντίστοιχο περιστατικό. Από την πλευρά τους οι εκτροφείς επισημαίνουν πως τα ζώα αυτά δεν μπορούν να επιβιώσουν ελεύθερα, καθώς είναι προϊόντα εκτροφής, εισαγόμενα από Δανία, Φινλανδία, Ολλανδία και ΗΠΑ. «Από τα έξι χιλιάδες είναι ζήτημα αν θα επιβιώσουν τα είκοσι. Αυτοί που το έκαναν, προκάλεσαν μεγαλύτερο κακό παρά καλό», παρατήρησε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εκτροφέων, κ. Βασ. Δήμτσας, σημειώνοντας πως «τέτοιες πράξεις συνεπάγονται την καταστροφή του κλάδου και μόνο από ασυνείδητους και θρασύδειλους μπορεί να προέρχονται». Οπως εξήγησε, τα δύο εκτροφεία υπέστησαν ζημία μεγαλύτερη των 350.000 ευρώ, ενώ με την εκτροφή γουνοφόρων ζώων ασχολούνται 35 μονάδες της ευρύτερης Δυτικής Μακεδονίας όπου εκτρέφονται περίπου εκατό χιλιάδες γουνοφόρα ζώα. Η γούνα τους κατά κύριο λόγο εξάγεται σε δημοπρατήρια των ΗΠΑ, της Δανίας και της Φινλανδίας, ενώ ένα μικρό μέρος της πρώτης ύλης παραλαμβάνουν οι γουναράδες της Καστοριάς και της Σιάτιστας.
Tα πατούν Ι.Χ Ο ίδιος προσέθεσε πως η ζημιά των δύο εκτροφέων ήταν ολοκληρωτική, καθώς περίπου τριακόσια ζώα σκοτώθηκαν από διερχόμενα αυτοκίνητα, ενώ τα μισά, που έγινε εφικτό να περισυλλεγούν, αναστατωμένα και έχοντας χάσει την οικογένειά τους, στρέφονται ενάντια στους ομοίους τους. Εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων επισημαίνουν πως ο κανιβαλισμός των ζώων είναι νευρωτική συμπεριφορά που οφείλεται στη διαβίωση σε αιχμαλωσία και σε συνθήκες συνωστισμού. Ωστόσο, όπως τόνισε η πρόεδρος του σωματείου «Αργος», κ. Ε. Δόδουρα, «δεν αποτελεί λύση η απελευθέρωσή τους σε ένα ανοίκειο και άρα επικίνδυνο για αυτά περιβάλλον, όπου μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο και την εγχώρια πανίδα, μολονότι συνήθως οι συνθήκες διαβίωσης και θανάτωσης των ζώων είναι απάνθρωπες, ενώ δεν υπάρχει έλεγχος από τις αρμόδιες αρχές ούτε και επίσημα στοιχεία για τις συνθήκες στα εκτροφεία, αν και πλούσιο σχετικό φωτογραφικό υλικό υπάρχει στο Διαδίκτυο». Κατά την ίδια, άλλωστε, ο κλάδος της γούνας γνωρίζει σοβαρές δυσκολίες στην Ελλάδα και οι επιχειρήσεις εκτροφής γουνοφόρων ζώων επιχορηγούνται προκειμένου να επιβιώσουν. «Η δική μας πρόταση είναι να αντικατασταθεί αυτή η δραστηριότητα με άλλες, φιλικότερες στο περιβάλλον και πιο βιώσιμες, που επιδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως ο οικοτουρισμός, οι βιοκαλλιέργειες και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», κατέληξε. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 13-08-09
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ...
Παραθέτω διαφημιστικό κείμενο Oίκου του οποίου την επωνυμία δεν αναφέρω για ευνόητους λόγους:
"Γουνάκι βιζόν με γιακά ρενάρ και μπάσκα από γούνα lynx"
Πάντα πιστoί στην αξεπέραστη ποιότητά μας, σας παρουσιάζουμε ένα κομψό και εύχρηστο μαύρο γουνακι βιζον με γιακα μονοκόμματο ρεναρ (αλεπού) άριστης ποιότητας, μπάσκα απο γούνα lynx στο φυσικό της χρώμα και με σκερτόζικο κούμπωμα. Είναι ένα διαχρονικό κομμάτι πού θα είναι πάντα στη μόδα και δεν θα το αποχωρισθείτε ποτέ!
Κατάλληλο για σπορ και αμπιγιέ εμφανίσεις. Υπάρχει σε διάφορα μεγέθη.
Για περισσότερες πληροφορίες τηλεφωνήστε στο 210......... "
Αλήθεια, πόσο κομψό μπορεί να είναι ένα πτώμα που δεν θα αποχωριστώ ποτέ; Πώς μπορώ να το φορέσω επάνω μου και να χαρώ, ενώ ξέρω πόσο υπέφερε; Πόσο μου είναι απαραίτητο ενώ υπάρχουν τόσα συνθετικά για να με προστατεύουν από το κρύο -κι απ' τη μόδα;... VIEWER
Το σχόλιο του VIEWER: Aχ βρε Σαρκό μου, και να πεις ότι δε στο 'πα, αφού δεν του τη βγαίνεις του Προέδρου, για τέτοια είσαι; Πρώτα της απαγόρεψες το τακούνι κι έπειτα αυτό... πόσο ν' αντέξει η γυναίκα;
.jpg)
