Ζήσαμε μια αλλαγή που δεν μπορούσαμε να τη φανταστούμε ούτε καν ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Οι τηλεπικοινωνίες. Αρκεί να πούμε πως ως παιδί η μητέρα μου είχε στο σπίτι μονάχα ραδιόφωνο ενώ τώρα μπορούμε να μιλάμε από απόσταση μέσω skype και μάλιστα με την δυνατότητα να βλεπόμαστε κιόλας, ναι, πιστεύω ότι πρόκειται για επιστημονική φαντασία το πώς και το πόσο ραγδαία ήταν η εξέλιξη των τελευταίων τριάντα χρόνων. Η επανάσταση του κινητού τηλεφώνου λέγεται ότι υπήρξε η μεγαλύτερη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το internet υπήρξε μια θύρα που άνοιξε χαρίζοντάς μας νέα μονοπάτια γνώσης και έρευνας. Είναι απίστευτο το ότι μπορείς να έχεις οποιαδήποτε πληροφορία κάτω απ’ τα δάχτυλα σου μόνο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Οι τηλεφωνικοί κατάλογοι έγιναν πια ρετρό, είδος για συλλέκτες. Το ηλεκτρονικό εμπόριο έδωσε φτερά σε νέες αγορές και φρέσκιες ιδέες εξιτάροντας τον πολυμήχανο ανθρώπινο νου. Ο κόσμος των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, ειδικά εκείνων που παίζονται on line -μπορείς δηλαδή να διαλέξεις συμπαίκτες σε ομαδικό παιχνίδι από την Ευρώπη, την Αυστραλία, την Αμερική ταυτόχρονα- είναι μια ιδέα πολύ πιο ριζοσπαστική από το να έλεγες σε μια οικογένεια του παρελθόντος ότι πατώντας ένα διακόπτη το φως θα συνεχιζόταν κι έπειτα από τη δύση του ηλίου. Ένας καινούριος κόσμος, μια ολοκαίνουρια αντίληψη, μια νέα γλώσσα, sms, mms, web, e-mail, blog, skype, facebook, webcam, chat, e-bay, μία απίστευτης σύλληψης επικοινωνία που κρατά τον κόσμο ενωμένο σαν αλυσίδα κάθε νέο δευτερόλεπτο.
Βέβαια όπως σε όλες τις καταστάσεις υπάρχει κι εδώ η άλλη πλευρά του νομίσματος. Πολλές δουλειές μπήκαν στο ράφι γιατί τις αναίρεσε η δημιουργία νέων, πολλές αγορές κορέστηκαν και το ανθρώπινο δυναμικό πληρώνεται λιγότερο τώρα, όπως κάποτε και στη βιομηχανική επανάσταση. Επίσης σημειώνουμε στ’ αρνητικά και την τηλεμανία, ας την πούμε έτσι, την ανούσια χρήση δηλαδή της νέας τεχνολογίας, του κινητού που γίνεται σκουλαρίκι, του ότι οπουδήποτε κι αν βρεθούμε ψάχνουμε αν έχει σήμα, του notebook πάνω στην πετσέτα θαλάσσης, της φιλίας μονάχους- μονάχους μέσα στα chat room, του ατελείωτου βλακώδους σερφαρίσματος μέχρι που έξω βράδιασε και χαμπάρι δεν πήραμε, της ηλεκτρονικής απάτης και παιδεραστίας, της ατελείωτης πορνοαγοράς -κάθε τρεις και δυο σου έρχεται μήνυμα, ψηλή ξανθιά που τα κάνει όλα, επικοινώνησε αμέσως- των ιών, των αντικών, των καινούριων μοντέλων που ψήνουν και καφέ, ένας Θεός ξέρει τι θα τα κάνουμε, κι ένα σωρό υπο-χρήσεις μιας τεχνολογίας που μας δίνει άπειρες δυνατότητες, είτε όχι, ανάλογα με τη βούλησή μας. Δεν ξέρω γιατί οι σκύλοι ορμούσαν παλιά στον ταχυδρόμο, τώρα πάντως τον μισούνε γιατί τον έχουν ξεχασμένο. Η φιγούρα του αγγελιοφόρου, θεοποιημένη και σεβάσμια ακόμη και στ’ αρχαία κείμενα, σταδιακά εκφυλίζεται. Ποιός στέλνει πια γράμμα που το έχει γράψει με το χέρι; Είναι πιο δύσκολο πια να βρεις έναν φάκελο στο σπίτι παρά εκτυπωτή. Λένε μάλιστα ότι οι μελλοντικές γενιές δεν θα έχουν γραφικό χαρακτήρα γιατί δεν θα ξέρουν να γράφουν με το χέρι. Ίσως λοιπόν οι σκύλοι να μισούνε αυτόν που φέρνει τα νέα και μαζί τους κάθε καινοτομία. Δεν τους γεμίζει το μάτι ο ξένος που μπαίνει στο οικόπεδό τους. Αρκεί εμείς τ’ αφεντικά τους, να μην φοβόμαστε το καινούριο, αλλά να χρησιμοποιούμε με σύνεση ότι σοφά γεννά η δική μας εξέλιξη. Ξ.Π.
